Jeża jak najszybciej przewieź do lekarza weterynarii. O tym, jak rozpocząć pomoc, przeczytasz w artykule: „Oparzenia | pierwsza pomoc”. złamania – możesz spróbować delikatnie unieruchomić złamaną kończynę bandażem, jednak najlepiej będzie, gdy szybko przetransportujesz jeża do lekarza. Wskazówki, jak przewieźć jeżaWiększość ludzi przyzwyczajona jest, ze zwierzątkiem domowym jest pies, kot, ewentualnie papuga czy rybki, a czasem szczur czy chomik. Tymczasem popularność zdobywają gatunki, o których hodowli nikt by wcześniej nie pomyślał. Bo komu przyszłoby do głowy, żeby hodować zwierzaka, takiego jak jeż. A przecież jeże są słodkie i można trzymać je w domu. Oczywiście nie zwyczajne jeże, które możemy spotkać w ogrodach czy na łąkach, ale specjalne odmiany. Przykładem niech będzie Pigmejski Jeż Afrykański. Jeżyk jest bardzo wdzięcznym zwierzakiem, jednak gdy decydujemy się na posiadanie go, powinniśmy wiedzieć jak o niego zadbać. To nie jest trudne, ale przyda się trochę wiedzy specjalistycznej, by wiedzieć jak się z nim obchodzić. Przede wszystkim, zanim zdecydujesz się na posiadanie jeża, musisz pamiętać, że jest to zwierze dzikie, więc nie możesz od niego wymagać, by dawał się głaskać i bawić ze sobą. Niektóre jeże to lubią, inne tolerują, a jeszcze innych za nic nie da się do tego zmusić. I nie należy, bo jeśli jeżyk bawić się nie chce, to zmuszanie go do tego niepotrzebnie go stresuje i męczy. Drugą sprawą jest to, że jeże to zwierzęta nocne, a zatem większą część dnia będą przesypiać i na jakąkolwiek interakcję możemy liczyć dopiero późnym wieczorem (jeże bawią się od godziny 22 do 5 rano). Z tych powodów nie należy kupować jeżyka małemu dziecku, które z pewnością wolałoby zwierzątko, z którym będzie się mogło posiadamy kilka jeży, musimy przygotować się na to, że każdy z nich potrzebował będzie osobnego lokum. Jeże, jako zwierzątka bardzo terytorialne, można łączyć jedynie w celu prokreacji. Najlepszym pomysłem będzie terrarium, z którego będziemy mogli łatwo wyciągać jeżyka, gdyż ważne jest, by robić to codziennie. Klatka niestety nie jest dobrym rozwiązaniem, gdyż utrudnia utrzymanie odpowiedniej temperatury, szczególnie w okresie zimowym. Jeże powinny przebywać w temperaturze około 22 stopni Celsjusza, która miła jest także ludziom. Dłuższe przebywanie w temperaturze niższej grozi zapadnięciem zwierzaka w sen zimowy, a temperatura wyższa grozi snem letnim. Oba te zjawiska grożą zwierzątku śmiercią, jeśli dojdzie do nich w warunkach domowych. Z tego powodu dobrym pomysłem będzie termostat, który utrzyma właściwą temperaturę. Choć jeżyk nie jest zwierzątkiem dużym, pojedynczy osobnik powinien mieć terrarium nie mniejsze niż metrowe (o szerokości około 45 cm). Musi się tam zmieścić budka do spania, kuweta, miseczki i poidełko, a także kołowrotek lub inne zabawki. Jeż powinien mieć miejsce, by się wybiegać, ponieważ to jest podstawowa czynność jaką robi i pozbawienie jej go może spowodować, że jeż będzie osowiały i/lub otyły. Wypuszczenie jeża na chwilkę, by pobiegał jest konieczne, ale nie wystarczające, stąd wymóg sporego terrarium dla względnie małego stworzonka. Ideałem byłoby terrarium z możliwością wybiegu, by w nocy jeżyk mógł bawić się w większym, wyznaczonym dla niego miejscu. Wyściełanie terrarium powinny stanowić odpylone, bezwonne trociny z drzew liściastych, a kuwetę wypełniać żwirek drewniany (także niepylący). Jeże lubią zakopać się przed snem, dlatego w domku powinny mieć kawałek szmatki (najlepiej sprawdzi się materiał polarowy). Jeśli nie znaleźliśmy odpowiednich trocin, nie należy stosować innych. W tym wypadku lepiej całe terrarium wyłożyć tkaniną bawełnianą. Jeżyk nie będzie się krzywił, ale taką wyściółkę nadal trzeba wymieniać. Jeśli jeżyk nie nauczy się sam korzystać z kuwety, należy mu wskazać to miejsce, przenosząc tam odchody. Po pewnym czasie jeżyk zrozumie do czego służy to miejsce. Trzeba też podpatrzeć, czy jeż korzysta z poidełka. Jeśli nie, trzeba wstawić do terrarium miseczkę z wodą, by to tutaj gasił pragnienie. Jako zwierzątko nieuważne, jeżyk może spaść z wysokości. Z tego powodu nie warto kupować piętrowego terrarium, a bawiąc się z jeżem należy uważać ustawiając go na stole czy parapecie i bardzo większość przypadków jeż nie będzie miał nic przeciwko kontaktom z innymi zwierzakami. Jeże są ciekawskie i bardzo lubią nowe zapachy, a towarzystwo innych zwierząt z pewnością im je zapewni. Należy jednak kontrolować kontakty jeża z innymi gatunkami zwierząt, szczególnie tymi, które mogą mu zrobić krzywdę. Podwójnie ważne jest to w przypadku jeżyków oswojonych, które nigdy nie zwijają się w kulkę i nie stroszą igieł. Jeśli chodzi o żywienie jeży, to nie jest ono drogie ani skomplikowane. Jako podstawę diety można im podawać wysokiej jakości karmę dla kociąt (mokrą i suchą – każdy jeżyk ma swój gust i warto trochę poeksperymentować z wyborem producenta), w ilości około dwóch łyżek na dobę, byle nie prosto z lodówki. Do tego oczywiście stały dostęp do świeżej wody – mineralnej lub przegotowanej (wystudzonej). Ponadto dobrze jest dodawać przysmaki, które urozmaica dietę. Najpopularniejsze to jabłko, gruszka, marchewka (gotowana lub starta), ogórek bez skórki, jajo na twardo czy kurczak gotowany (bez soli). Do tego jakieś robaczki od czasu do czasu, na przykład dwa razy w tygodniu, gdy bierzemy jeżyka na ręce (drewnojady, mączniaki). Dla zbilansowania możemy raz w tygodniu dodać trzy krople oleju lnianego do suchej karmy. Z pewnością należy się zapoznać z pokarmami zabronionymi, które mogłyby zaszkodzić naszemu pupilkowi. Są to: wołowina (tu zdania zdają się być podzielone), mleko i produkty mleczne, papryka, cebula, kukurydza, kapusta, ananas, winogrona, rodzynki i inne suszone owoce, czekolada i słodycze, orzechy i ich przetworzone formy oraz wszelkie przyprawy. Ważne, by dieta była bogata w proteiny a uboga w tłuszcze. Łączna ilość dziennego pożywienia nie powinna przekraczać trzech nasz jeżyk się starzeje (jeże żyją do 5 lat, więc jeśli jeżyk skończył 3 lata, traci na wadze i mniej się bawi, to prawdopodobnie z tego powodu), musimy o niego inaczej zadbać. Powoli można mu rozmaczać suchą karmę, dolewając do niej trochę wody, co ułatwi pupilowi gryzienie. Należy jednak robić to etapami, by jeż w ogóle nie przestał jeść. Można skontaktować się z weterynarzem i zakupić odpowiedni dla jeża suplement diety, który wzmoże jego apetyt. W tym okresie życia jeża nie należy go nadmiernie chłodzić. Przestawiamy termostat, żeby wskazywał temperaturę około 2 stopnie wyższą i ograniczenie mycie jeża do jednej kąpieli miesięcznie. Staramy się także nie narażać jeża na warunki zewnętrzne, więc nie przewozimy go, nawet w transporterze. Zdrowy, stary jeżyk odejdzie sam, często na rękach właściciela. Chorych nie należy męczyć leczeniem tylko po to, żeby poprawić sobie samopoczucie. Jeśli dobrze zajmowaliśmy się naszym podopiecznym, to możemy cieszyć się, że miał szczęśliwe życie, którego nie trzeba na siłę przedłużać. Jeża do „hibernatora” wprowadzamy w ciągu dnia, ustawiając go naprzeciw wejścia do sypialni. Jeże bardzo szybko wchodzą do tak przygotowanych norek. Jeżeli jeż co noc wychodzi i „rozrabia” w hallu, należy zastosować drastyczny, ale bardzo skuteczny środek. Należy po prostu przez kilka kolejnych dni wcale nie podawać jedzenia. Jeż wschodni (Erinaceus roumanicus) to pospolity ssak pokryty charakterystycznymi kolcami o długości od 2 do 3 cm. Ubarwienie ciała jest szarobrunatne. Na jeże polują lisy, tchórze, borsuki, psy, puchacze. Jeże są chronione. Są bardzo pożyteczne. Bywa, że są trzymane w pomieszczeniach - galeriaKliknij w obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy i środowisko PLEuropa, Azja. Zamieszkuje skraje lasów, parki, ogrody, obszary porośnięte życia i zachowanieBuduje gniazda z liści, trawy i mchu, do którego prowadzą dwa wejścia. Żeruje wieczorem i nocą. Zapada w sen zimowy, który trwa od października do i anatomiaJeż wschodni osiąga długość do 30 cm. Długość ogona wynosi 5 cm. Ciężar dorosłego jeża waha się od 600 g do kgPożywienieŻywi się głównie owadami. W skład pokarmu wchodzą także: dżdżownice, ślimaki, płazy, gady, gniazdowe ssaki, owoce i trwa od marca do sierpnia. Ciąża trwa 5-6 tygodni. W ciągu roku możliwe są dwa mioty. W jednym miocie samica może urodzić do 10 młodych, którymi się opiekuje około 40 dni. Dojrzałość płciową jeże osiągają w drugim kalendarzowym roku i zagrożenia LCGatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Jeż w Polsce jest gatunkiem chronionym. Występuje dość pospolicie na terenie całego kraju. Co mu zagraża? Jeż lubi środowisko bogate w pokarm. Monokulturowe uprawy leśne (drzewa iglaste), sterylne ogrody, zmniejszanie się terenów rolniczych nie sprzyja jeżom. Jeże często też giną pod kołami pojazdów. Jeż jest gatunkiem synantropizującym się w dość szybkim są odporne na jad żmii. Zaatakowany jeż zwija się w kulkę. Kolce chronią wówczas całe jego ciało i trudno go wówczas zaatakować. Potrafi trwać w takiej pozycji przez długi okres czasu. Zdjęcie w galerii przedstawia jeża, który broni się w ten sposób przed następujące podgatunki:Erinaceus r. bolkayi, V. Martino, 1930Erinaceus r. drozdovskii, V. Martino & E. Mortino, 1933Erinaceus r. nesiotes, Bate, 1906Erinaceus r. pallidus, Stroganov, 1957Erinaceus r. roumanicus, Barrett-Hasmilton, 1900PytaniaCo jedzą jeże w Polsce? To zwierzęta owadożerne. Ich podstawą diety są więc owady. Jednak dietę taką uzupełniają drobnymi kręgowcami. Jeż je także dżdżownice, mięczaki, grzyby i owoce. Czy jeż zasypia na zimę? Tak. Jeż śpi od końca listopada do początku marca. Jak wyglądają odchody jeża? Są walcowate, o zaostrzonych końcach, lekko poskręcane. Mają ciemny kolor i kilka centymetrów długości. Dlaczego jeż jest pożyteczny? Jeże niszą szkodniki upraw ogrodów, gdyż owady, to ich główny składnik pokarmu. Zjada owady w różnych stadiach rozwoju. Jeżeli w naszym ogrodzie zagości jeż, to problem z owadami mamy rozwiązany. Jeż niszczy także gryzonie i to bardzo skutecznie! Gdy jest mało pokarmu, z naszego ogródka znikną także ślimaki. Zatem jeż w ogrodzie jest bardzo pożądany. Czy jeż poluje na myszy? Raczej wyjada mioty młodych. Dorosłej myszy jeż raczej nie jest w stanie upolować. Dotyczy to różnych gatunków myszowatych, a więc także i nornic. Czy jeż jest powolny? Jeż potrafi bardzo szybko biegać. Ile kolców ma jeż? Dorosły jeż ma około 7 tysięcy kolców. Czym karmić jeża? Odżywianie jeża powinno opierać się na pokarmie mięsnym. Jeżeli jednak nie ma dostępu do owadów w postaci pędraków, larw (głównie chrząszczy), albo osesków gryzoni lub ptaków, można podać jeżowi bardzo drobno pokrojone mięso, najlepiej wołowe lub z kurczaka, jaja ptasie, dżdżownice. Jeże także zjedzą owoce (rodzynki, jabłko) i orzechy. Mleko i chleb wywołują u jeży biegunkę. Nie lubią też ryb. Jeże zjedzą także karmę dla psów i kotów. Ponadto jeż potrzebuje dużo czystej wody. Jeża karmimy wieczorem. Resztki rano wschodni a zachodni - jakie są różnice? Poza zasięgiem występowania jeż wschodni ma białawe gardło i pierś oraz bardziej zaostrzony pysk. Oba te gatunki krzyżują się ze sobą i można znaleźć osobniki o cechach pośrednich. Kalendarz przyrody123456789101112Opis●●▸ ◂●Trwa okres snu zimowego dla jeża ◂●●●●▸ Okres rui jeża ● Rodzą się pierwsze jeże ◂●●●●●●●▸ Trwa okres aktywności życiowej jeżyPokaż tylko bieżące wydarzeniaPokrewne gatunki ssakówJeżowateZobacz inne gatunkiz tej śpią ssaki?Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?Najmniejszy ssakJakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?Największy ssakKtóry z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?Jak dużo jedzą zwierzęta?Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?BibliografiaWykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015 Alfred Brehm - Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963 Klaus Richarz - Zwierzęta w ogrodzie zoologicznym, ISBN 978-83-7175-788-4, Delta © 2009-06-11, GAT-13Data aktualizacji artykułu: 2022-01-10Niektóre treści nie są dostosowane do Twojego profilu. Jeżeli jesteś pełnoletni możesz wyrazić zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych. W ten sposób będziesz miał także wpływ na rozwój naszego serwisu.
Długi, wąski kształt tego śladu, bez wątpienia jest to ślad łosia. Nie starszy niż 24 godziny, ten trop łosia jest dobrym wskaźnikiem, że w okolicy jest łoś dobrej wielkości. Możemy ocenić wiek tego tropu badając jego cechy charakterystyczne; zauważ jak wygląda otaczająca go tekstura ziemi, a następnie przyjrzyj sięJeże pigmejskie (Atalerix albiventris) goszczą w naszych domach od niedawna. Są to stworzenia o niespotykanym wśród innych zwierząt domowych behawiorze, odmiennej fizjologii i budowie anatomicznej. Z tych oto przyczyn rozpoznanie, że z naszym jeżem jest „coś nie tak” często nastręcza problemów, szczególnie początkującym hodowcom. Dodatkowo, sprawę komplikuje fakt, że są to zwierzęta skryte. Należy pamiętać, że jakiekolwiek nieprawidłowości, które zwrócą naszą uwagę powinny być natychmiast skonsultowane z lekarzem weterynarii specjalizującym się w takich zwierzętach. Wczesne rozpoznanie choroby, a co za tym idzie sprawne postawienie diagnozy i wdrążenie odpowiedniego leczenia zwiększa szansę na wyleczenie. Dlatego właśnie bardzo ważną role odgrywa profilaktyka i przeglądowe badanie zwierzęcia raz na pół roku, połączone z badaniem kału w kierunku pasożytów, szczególnie gdy zwierzę w okresach letnich jest karmione planktonem łąkowym. Musimy pamiętać o tym, że dwuletni jeż jest już pacjentem kwalifikowanym do geriatrycznych, przez co zwiększa się prawdopodobieństwo zachorowania, a także wzrasta tendencja do występowania nowotworów. W poniższym artykule przedstawię kilka najważniejszych objawów które mogą świadczyć o toczącym się procesie chorobowym. Należy pamiętać, że nie podajemy zwierzęciu żadnych leków samodzielnie i bez konsultacji, gdyż może to przynieść więcej szkody niż pożytku. Opisy objawów mają wyczulić nas na wszelkie nieprawidłowości, a nie stanowić diagnozy. Objawy ze strony układu pokarmowego: zwierzę chudnie (objaw ten zaliczyłem do pokarmowych, jednak może towarzyszyć innym schorzeniom od oddechowych po nowotworowe) co może oznaczać np. infekcję pasożytniczą. Pobieranie mniejszych ilości suchego pokarmu, a preferowanie jedzenia miękkiego i larw owadów może oznaczać rozwijający się problem z zębami. Należy zwracać także uwagę na barwę i konsystencje stolca, a także zmiany w ilości oddawanego kału u zwierzęcia. Zielony kał pojawiający się jednokrotnie, może być wywołany stresem, jednak proces przewlekły lub biegunka może już nasuwać podejrzenie bakteryjnego lub pasożytniczego zapalenia jelit. Może także wystąpić przy nagłej zmianie karmy lub nietolerancji na dany jej składnik. Zaczopowaniu jelit mogą towarzyszyć wymioty. Objawy ze strony układu oddechowego: jakikolwiek wypływ z otworów nosowych, głośniejszy oddech lub duszność mogą świadczyć o chorobie dróg oddechowych, lub o wpływie jakiś substancji drażniących (nie do końca wypłukana klatka z detergentu, rozpylony aerozol, zapachowa ściółka do pojemnika hodowlanego). Objawy skórne: zmiana zabarwienia skóry, wypadanie igieł, łuszczący się naskórek, łojotok może być wywołany infekcją pasożytniczą (świerzbowce, pchły, kleszcze), bakteryjnym zapaleniem skóry lub grzybicą. Wymaga to oczywiście natychmiastowej konsultacji z lekarzem i wiąże się często z długim leczeniem. Pamiętajmy, by przy objawach skórnych obsługiwać zwierzę w rękawiczkach lateksowych, gdyż schorzenia takie jak grzybica mogą przechodzić na ludzi. Zmiany w zachowaniu: apatia i brak apetytu to nieswoiste zmiany, ale zazwyczaj są to pierwsze objawy chorobowe. Jeżeli jeż nie jest w stanie zwinąć się w kulkę to świadczy to o zaburzeniu neurologicznym lub nadwadze. Zaburzenia w chodzie, zataczanie się i przewracanie to objawy które wymagają szybkiej interwencji. Występują nie tylko przy schorzeniach układu nerwowego, ale również przy silnej inwazji pasożytów, lub zatruciu. Mam nadzieję, że udało mi się naświetlić większość podstawowych objawów chorobowych które pojawiają się u naszych podopiecznych. Pamiętajmy, że przy zachowaniu odpowiednich warunków higienicznych, dobrej diecie i okresowych kontrolach lekarsko weterynaryjnych jesteśmy w stanie większości z nich zapobiec i jak najdłużej cieszyć się z towarzystwa zdrowego (a co za tym idzie szczęśliwego) jeża.
JEŻ, POZNAJMY GO BLIŻEJ. Jeż zachodni, jeż europejski (Erinaceus europaeus) – gatunek ssaka łożyskowego z rodziny jeżowatych (Erinaceidae). Występuje w klimacie umiarkowanym na terenie od zachodniej Europy po zachodnią Polskę, Skandynawię i północno-zachodni obszar europejskiej części Rosji. Rzadko spotykany na północ od 60°N.
Żuk gnojowy ma elegancki wygląd, jest pracowity, pożyteczny i właściwie tylko jego zawód psuje cały efekt. Żuk gnojowy zajmuje się bowiem znajdywaniem i zakopywaniem odchodów, które zajada ze smakiem. Dawniej jego krewniaków czczono jak bogów, dziś żuk gnŻuk gnojowy: stosunki z ludźmiŻuk gnojowy (łac. geotrupes stercorarius) to pospolity w Polsce żuk z rodziny gnojarzowatych. Nie ma za sobą tak chwalebnej przeszłości, jak czczony w starożytnym Egipcie skarabeusz (łac. scarabaeus sacer). Żuk gnojowy jest jednak bardzo pożyteczny: oczyszcza pastwiska, a potem spulchnia, napowietrza i nawozi glebę, kopiąc w niej norki, które wypełnia łajnem – swoim ulubionym gnojowy, czy też inni przedstawiciele rodziny gnojarzowatych, nie mają może bardzo szlachetnego zajęcia – toczą kule gnoju – ani bardzo apetycznej diety – żywią się gnojem – to jednak nietypowy styl życia tych żuków zwrócił na nie uwagę ludzi już w odległych wspomniano, jeden z żuków gnojarzy, skarabeusz, czczony był przez starożytnych Egipcjan jako jedno z bóstw słonecznych – Chapri. Egipcjanie wierzyli, że Chapri o poranku wtacza na nieboskłon kulę słońca, tak jak żuk gnojarz toczy przed sobą kulę z wiadomej materii na ziemi. Egipcjanie uwielbiali Chapriego, a amulety i biżuteria w formie kamiennych skarabeuszy były w państwie faraonów bardzo popularne. Takie kamienne skarabeusze służyły Egipcjanom za uroczyste pieczęcie i medale pamiątkowe, na których opisywano ważne wydarzenia z życia i panowania władców. Egipskie słowo „chpr”, oznaczające przemianę, zapisywano za pomocą hieroglifu przedstawiającego skarabeusza. Imię tronowe Tutanchamona („Neb-cheperu-Ra”, czyli „Ra Jest Panem Przeistoczeń”) – zapisuje się właśnie z użyciem znaku przedstawiającego skarabeusza (dysk słoneczny, pod nim skarabeusz, pod nim trzy kreski, pod nimi koszyk).Także Grecy fascynowali się żukami gnojarzami. Jedna z bajek Ezopa przedstawia historię sporu między orłem i żukiem gnojarzem. A było to tak: zając uciekał przed orłem i schronił się u żuka gnojarza na świętych prawach azylu. Orzeł jednak zignorował zasady i porwał zająca. W strasznej zemście żuk gnojarz porozbijał jajka orła (nie wspominając o tym, czego naniósł mu na odnóżach do gniazda). Orzeł poleciał na skargę do Zeusa, przy okazji składając bogu na kolanach swoje ostatnie jajka, by nie dopadł ich mściwy żuk. Żuk gnojarz jednak dowiedział się o ucieczce orła, zawędrował na Olimp, wmaszerował do komnaty króla bogów i rzucił się Zeusowi na twarz, pryskając przy tym wiadomą materią. Zeus zerwał się z tronu i potłukł jajka orła. Gdy dowiedział się, czemu żuk jest tak wściekły, postanowił pogodzić go z orłem, ale nie zdołał, więc wpłynął na naturę w taki sposób, by orzeł i żuk nie wchodzili sobie w drogę. Od tamtej pory gdy orły gniazdują, żuki siedzą pod motywach bajki Ezopa jedną ze swoich komedii – pt. „Pokój” – oparł genialny Arystofanes. W jego utworze bohater wdziera się na Olimp na rumaku, którym jest gigantyczny żuk gnojarz, upasiony do kolosalnych rozmiarów na wiadomej wygląda żuk gnojowy?Żuk gnojowy jest nieduży – dorasta do 25 żuk gnojowy przypomina elegancką czarną kameę. Ma owalne ciało z wyodrębnioną głową w kształcie zbliżonym do sztychu łopaty, krótkie czułki zakończone buławkami, szerokie przedplecze z punktami (wyrostkami) po bokach i elytrę (pokrywy skrzydłowe) z delikatnymi pionowymi znaczeniami z punktów, po siedem na każdej pokrywie. Żuk gnojowy ma ładny, czarny lub ciemnozielony kolor z wierzchu, czasem z metalicznym połyskiem, a niebiesko-filetowy od spodu. Spodnia część odwłoka jest owłosiona i poznaczona – w przeciwieństwie do samicy – żuka gnojowego posiada trzy zęby na przednich goleniach i dwa na tylnych gnojowy: obszar występowaniaŻuk gnojowy występuje w całej Europie, a także na sporych połaciach Azji, w pasie sięgającym Syberii i gnojowy: biotopŻuk gnojowy żyje najchętniej na polach i pastwiskach, wszędzie tam, gdzie pasie się bydło. Lubi zwłaszcza gleby gnojowy pod ochronąŻuk gnojowy nie jest uważany za gatunek zagrożony wyginięciem. W Polsce występuje pospolicie w całym kraju i nie jest objęty ochroną ścisłą ani gnojowy: tryb życiaŻuk gnojowy na żer wychodzi wieczorem. Krąży wtedy wokół pasących się zwierząt, czekając, aż będzie można podebrać im świeżutkie odchody. Żuk gnojowy lokalizuje łajno głównie za pomocą węchu. Kiedy już odnajdzie swój skarb, zaciąga go do przygotowanej razem z samicą norki lub, jeśli ma do niej daleko, zagniata w kształt kuli i toczy tylnymi gnojowe mają dobrą orientację w terenie. Nawigują za dnia, kierując się światłem słońca, a nocą - księżyca i gwiazd. Potrafią zapamiętywać układ gwiazd na niebie w danej chwili i porównywać go z układem zapamiętanym wcześniej. Przesunięcia punktów światła na nieboskłonie umożliwiają żukom na określenie, w jakim kierunku same się gnojowy: zachowania społeczneŻuki gnojowe potrafią komunikować się ze sobą za pomocą strydulacji, czyli wydawania dźwięków przez pocieranie je żuk gnojowy?Żuki gnojowe to koprofagi – żywią się odchodami zwierząt roślinożernych. Nie pogardzą jednak i zbutwiałymi roślinami, mchem, korą opadłą z drzew, chętnie zagryzą też rozmnaża się żuk gnojowy?Żuki gnojowe dobierają się w pary i tworzą monogamiczny związek. Jako jedne z niewielu chrząszczy troskliwie opiekują się swoim wiosnę para żuków gnojowych wykopuje norkę w ziemi. Ma ona formę pionowego tunelu nawet półmetrowej długości, od którego na dnie odchodzą korytarze zakończone komorami gniazdowymi. W tych komorach samica umieszcza kawałki końskiego łajna, w których składa jaja. Komory zostają także zapieczętowane łajnem, podobnie jak sama norka. Dzięki temu, kiedy z jajek wyklują się larwy żuków gnojowych, będą one miały od razu dostatek pożywienia, a do tego przyjemne ciepło i potrzebną żywią się łajnem przygotowanym przez rodziców mniej więcej przez rok, potem się przepoczwarzają, najczęściej w lipcu. Dorosłe żuki pozostają w norce jeszcze przez niecały rok, aż do wiosny i początku kolejnego żuk gnojowyŻuk gnojowy na wolności żyje 2-3 lata. Napisany 06 lutego 2013 - 21:06. Zielone odchody u młodych jeży spowodowane są zazwyczaj stresem. Najwyraźniej jeż nie czuje się wystarczająco pewnie w nowym otoczeniu i stąd taki a nie inny.czytaj dalej. czytają dalej tylko zalogowani terraryści. Prosimy zaloguj się lub zarejestruj się jeśli nie posiadasz jeszcze konta. Jeż należy do najbardziej charakterystycznych zwierząt jakie możemy spotkać w naszym otoczeniu, stąd praktycznie nie ma najmniejszych problemów z jego rozpoznaniem. Schody zaczynają się wtedy gdy zechcemy określić do jakiego gatunku należy napotkany przez nas kolczasty zwierzak. O kim mowa Dolny Śląsk jak i całą zachodnią połowę kraju, zamieszkują dwa gatunki jeży, Jeż europejski (Erinaceus europaeus) i Jeż wschodni (Erinaceus Roumanicus). Są do siebie bardzo podobne zwłaszcza kształtem, różnią się głównie umaszczeniem, dlatego gdy spotkamy bardzo „brudnego” jeża, bardzo trudno o prawidłowe rozpoznanie. Bardzo często podczas wiosennego dokarmiania dzikich jeży, miałem okazję obserwować jeże obu gatunków, podczas jedzenia z jednej miski. Najprawdopodobniej przyczyną powstania gatunków były występujące okresy zlodowaceń, które rozdzieliły populację jeży europejskich. Historia jeży sięga więc wielu milionów lat wstecz, ich przodkowie zamieszkiwali Ziemię już w czasach, gdy panowały dinozaury. Do dziś żyjące gatunki są niewiele zmienionymi małymi owadożernymi ssakami o nocnym trybie życia. Aktualnie rozróżnia się 14 gatunków jeży, które zamieszkują Europę, Azję i Afrykę. Z życia jeży Każdy, kto spotyka jeża, może stwierdzić, że nie jest to zwierzę płochliwe. Wędruje wśród traw, liści i krzewów, zupełnie nie starając się ukryć swojej obecności. Jest tak ufny w swoją kolczastą zbroję, że przed nikim się nie kryje. Kiedy jednak zbliżymy się zbytnio i naruszymy jego strefę bezpieczeństwa, zwija się w ciasną kulę, strosząc przy tym swoje kolce. Kolce to nic innego jak przekształcone włosy, zbudowane podobnie jak one z keratyny. W ciągu życia jeż ma trzy pokolenia kolców. Pierwsze – niemowlęce, są białe i całkiem miękkie, pojawiają się tuż po urodzeniu. Wykształciły się już wcześniej, ale są schowane pod skórą. Jest ich najczęściej około stu. Wraz z rozwojem i wzrostem oseska pojawia się drugie pokolenie kolców, są ciemniejsze i znacznie twardsze, wyrastają obok niemowlęcych. Kiedy jeżyk zaczyna dorastać i staje się coraz bardziej samodzielny pojawiają się już te dorosłe kolce, które na początku i tak są znacznie cieńsze i delikatne. Dorosły jeż ma około 6–8 tys. kolców. Ich liczba zależy to od wieku (im starszy, tym więcej) i od gatunku, jeże europejskie mają ich więcej, ale cieńszych, a jeże wschodnie mają ich mniej, ale grubszych. Młode jeżyki pojawiają się już w połowie maja, a ostatnie lęgi mogą się odbywać nawet na początku jesieni. Często samice mogą mieć dwa lęgi w roku. U jeży ciąża trwa ok. 36 dni, niekiedy dłużej, bo w bardzo niesprzyjających warunkach samica może powstrzymać jej rozwój, zapadając w „letarg”, zwany letnią hibernacją. Najczęściej rodzi się od 2 do 6 młodych, chociaż można spotkać i 8, a nawet 10 maluchów. Przez pierwsze 4 tygodnie matka karmi je jedynie własnym mlekiem i w tym czasie ukrywają się w przygotowanym przez nią gnieździe. Potem maluchy są już na tyle duże, że matka zaczyna je wyprowadzać na nocne spacery, podczas których poznają okolicę i uczą się zdobywać pokarm. Robią to samodzielnie, matka jedynie dba o ich bezpieczeństwo i odpowiednie „łowisko”. Kiedy młode osiągną wiek 7–8 tygodni, jeżowa mama najzwyczajniej w świecie przegania je na wszystkie strony świata, aby zdobywały nowe terytoria. Często sama jest już w kolejnej ciąży i musi się odżywić i przygotować miejsce do kolejnego porodu. Cała opieka nad młodymi od początku do końca spoczywa jedynie na jeżowej mamie, można śmiało powiedzieć, że żaden jeż nie zna swojego tatusia. Kiedy jesienią zaczyna spadać temperatura i przyroda przygotowuje się do nadejścia zimy, jeże bardzo intensywnie żerują, aby zgromadzić jak największą ilość tłuszczu, który pozwoli im przetrwać do wiosny. W tym czasie jeże mogą osiągać największą masę ciała, która może dochodzić do 1,4 kg, a nawet 1,8 kg u bardziej wiekowych samców (jeże rosną przez całe życie). W naturze jeże mogą żyć 7–8 lat, a nawet 10, natomiast w niewoli dożywały do lat 16. Oprócz zimowego zapasu tłuszczu, każdy jeż musi znaleźć odpowiednie miejsce na swoje zimowe gniazdo. Jako że nie są to zwierzęta stadne ani zbyt towarzyskie, każdy z nich musi to zrobić sam. Jest to bardzo trudne i odpowiedzialne zadanie, bo od tego zależy przetrwanie niekiedy i 6 najchłodniejszych miesięcy roku. To dla jeży, zwłaszcza młodych, najtrudniejszy okres w życiu, bardzo często są zbyt młode, aby dać sobie radę z takim zadaniem. Podczas pierwszej zimy ginie nawet do 70% młodych. Podczas długich zim (jak ta ostatnia) może ginąć również i sporo jeży dorosłych. W toku ewolucji jeże musiały wykształcić najbardziej praktyczny i ekonomiczny mechanizm, który pozwalał na jej przetrwanie. Jeże nie znajdą zimą nic co nadaje się do jedzenia ani nie mogą przemieszczać się na inne bardziej przyjazne tereny. Ich strategia na zimę to hibernacja, stan organizmu, który można porównać do czegoś pomiędzy życiem i śmiercią. Aby do minimum ograniczyć wydatkowanie energii, cały organizm jeża zostaje „wyhamowany”, spada liczba oddechów, uderzeń serca, a w efekcie również i temperatura ciała, która jest utrzymywana na poziomie +4, +5 stopni Celsjusza. Dzięki temu zużycie energii jest minimalne, a nie dopuszcza do zamarznięcia płynów ustrojowych. Przemarznięty jeż natychmiast ginie. Jeże w naszym otoczeniu Od pewnego czasu jesteśmy świadkami przemieszczania się jeży ze środowisk, które były miejscami ich naturalnego życia na tereny zurbanizowane i całkowicie zmienione przez człowieka. Trudno jednoznacznie określić przyczyny tego eksodusu, ale do najbardziej realnych należą: zmiana sposobu gospodarowania na terenach rolnych, powstawanie zróżnicowanych i zasobnych w pokarm terenów zurbanizowanych. Widok jeża na parkingu w środku wielkiego miasta nie jest już niczym niezwykłym, powstała całkiem nowa, dobrze przygotowana do miejskich warunków populacja jeży. Czerpią korzyści z bezpieczeństwa i bazy pokarmowej, jaką daje im obecność ludzi. Jednak związane są z tym również zupełnie nowe zagrożenia, do których jeż jako gatunek jest całkowicie niedostosowany. Tradycyjny obraz jeża to taki, który przedstawia go z jabłkiem niesionym na kolcach do swojej zimowej spiżarni. Nie ma to jednak nic wspólnego z prawdą. Jeże są zwierzętami mięsożernymi, zaliczanymi przez wiele lat do rzędu owadożernych (Insectivora). W naturze pokarmem jeży są przede wszystkim różnego rodzaju owady, żuki, chrząszcze, pędraki, gąsienice, ślimaki, dżdżownice, drobne ssaki, gady i płazy, pisklęta i jaja ptaków. Ich obecność w naszych ogrodach i działkach jest ze wszech miar pożyteczna, bo wspierają nas w walce z niemile widzianymi gośćmi. W ciągu jednej nocy jeż najczęściej trzykrotnie wychodzi na polowanie, podczas których zjada łącznie nawet do 150 g pożywienia. W przeliczeniu na owady jest to całkiem imponująca ilość. Bardzo często jednak jeże są spotykane, gdy poszukują pożywienia przy osiedlowych śmietnikach, niestety nie służy im to. Podobnie jak powszechnie uznawanie mleka za najlepszy pokarm dla jeży. Jest ono śmiertelnie niebezpieczne dla młodych jeży, a dorosłym nie powinno być podawane. Jeże nie mają enzymów, które trawią laktozę (cukier z mleka krowiego), która w przewodzie pokarmowym ulega gniciu i prowadzi do zaburzeń w pracy przewodu pokarmowego. Najlepiej podawać jeżom do picia czystą wodę. No ale jak zaprosić jeże na swoją działkę lub przydomowego ogrodu? W brew pozorom to nie jest trudne i nie wymaga od nas zbyt wiele pracy. Wystarczy w zasadzie przestać z naszego otoczenia robić przesadnie zadbane i wypielęgnowane miejsce, a tym samym ogromnie przyrodniczo ubogie. Jeże potrzebują krzewów liściastych, w których mogą się ukrywać i budować swoje letnie i zimowe gniazda. Fragmentów całkiem zaniedbanych, w których mogą żerować i odpoczywać. Najbardziej jednak pożądanym miejscem jest kompostownik, w którym jest ogromna ilość smakowitego pożywienia, a na dodatek jest to świetne miejsce na budowę jeżowych legowisk. Aby dodatkowo zachęcić je do zamieszkania w naszym otoczeniu, można wystawiać specjalnie dla nich zbudowane domki do pobytu w okresie letnim i specjalnie zabezpieczone na pobyt zimowy. Bardzo łatwo zachęcić je do odwiedzin poprzez wystawianie im karmy w najbardziej krytycznych okresach roku. Dla pewności powinna być ona wystawiana w specjalnie do tego celu zbudowanych karmnikach, aby nie padała łupem różnych inny amatorów łatwej zdobyczy. Zagrożenia i pomoc Wraz ze zmianą środowiska życia jeży zmieniły się również najczęściej występujące przyczyny ich śmierci. Na wiele z nich nie mamy wpływu, ale większość zagrożeń wynika z naszej niewiedzy. Z codziennych obserwacji wiemy, że ogromna ilość jeży ginie w wyniku kolizji drogowych. Nie są one wynikiem nagłego wtargnięcia jeża na ulicę lub drogę, to raczej nieuwaga kierujących prowadzi do tych tragedii. Ocenia się, że w ten sposób ginie około 25% jeży. Taki sam udział w przyczynach śmierci jeży mają zatrucia, którym ulegają jeże w wyniku naszego świadomego działania oraz bezmyślności. Wszelkie środki chemiczne, które stosujemy do zwalczania owadów i ślimaków, są odkładane w narządach jeży i powoli wpływają na ich osłabienie, a w ostateczności prowadzą do śmierci. Jeże są zwierzętami z natury ogromnie ciekawskimi i starają się dokładnie poznawać wszystko, co tylko pojawia się w ich otoczeniu. Może to być olej silnikowy, farba, rozcieńczalnik lub cokolwiek innego, trudno, aby po takiej uczcie jeż miał szansę na przeżycie. Na pozostałe 50% przyczyn śmierci składa się bardzo wiele różnych zagrożeń, które przynajmniej postaram się wymienić: wypalanie traw, palenie ognisk z liści, gałęzi itp. bez sprawdzenia czy nie ma w nich jeży, utonięcia w stawikach i oczkach wodnych z powodu braku możliwości wyjścia z nich, kontuzje, rany spowodowane przez kosiarki (głównie samojezdne i podkaszarki żyłkowe), niezabezpieczone głębokie wykopy, studzienki, piwnice, kanały, puszki po konserwach i napojach. Wymieniać można jeszcze wiele, ale pragnę zwrócić uwagę na coraz częstszą przyczynę jeżowych tragedii. Są nimi nasze ukochane psy, zarówno te duże i silne, jak i całkiem małe i łagodne. Bardzo często jeż uruchamia w psach instynkt myśliwego i pomimo odnoszonych ran nie są w stanie zaprzestać ataków. Ale wystarczy też, że podczas zimowej odwilży, pies rozkopał jeżowe legowisko, a w przeciągu niedługiego czasu jeż zginie z zimna i głodu. Często nie mamy wpływu na to, co zrobi nasz pupil, ale jak już się coś stanie, to trzeba wziąć za to odpowiedzialność. Nie można pozwolić, aby ranny lub pozbawiony schronienia jeż odszedł w najbliższe krzaki i przestał być problemem, bo on tam najnormalniej w świecie zginie w mękach! Naszym obowiązkiem jest zabezpieczyć go, dostarczyć do lecznicy i skontaktować się z kimś, kto zajmuje się jeżami i może mu pomóc.02-02-2023. 4-5 minut. Jeżeli przekopując ziemię w ogrodzie znajdziesz dżdżownice ogrodowe to powinieneś mieć powody do zadowolenia. Są one doskonałym wskaźnikiem żyzności gleby, a poza tym spełniają wiele pożytecznych funkcji. Są niewidocznymi pomocnikami każdego ogrodnika.
Pamiętasz piosenkę z dzieciństwa o tym, dokąd tupta nocą jeż? Okazuje się, że to urocze, kolczaste zwierzątko może przytuptać do Twojego ogrodu, przynosząc Ci tym samym szereg korzyści. Zobacz, co zyskasz, jeśli zamieszka u Ciebie jeż i jak go dokarmiać, by mu nie zaszkodzić!Jeż w ogrodzie – dlaczego nie warto go przepędzać?Dysponujące doskonałym słuchem i wzrokiem jeże żerują głównie nocą. I to właśnie to jest ich największą zaletą, jako że zjadają większość szkodników, które gnieżdżą się w Twoim ogrodzie, a przede wszystkim owady, ślimaki i dżdżownice. Pozbędzie się również padliny drobnych zwierząt, takich jak ptaki czy gryzonie. Wbrew powszechnej opinii, jeże nie żywią się roślinami, chyba że w ostateczności – zatem ich obecność nie tylko nie zaszkodzi roślinom, a wręcz im zrobić, jeśli podczas wieczornego spaceru spotkasz jeża? Jeśli nic mu nie zagraża i nie jest ranny, nie rób absolutnie nic. Nie podchodź do niego, nie hałasuj i nawet nie próbuj go dotykać – jedynie go spłoszysz i przestraszysz. Pamiętaj też, że jeże są Polsce objęte ścisłą ochroną!Co jedzą jeże? Sprawdź, czym je bezpiecznie dokarmiać!Z zasady najlepszą pomocą dla jeża jest… brak pomocy. Jeśli jednak chcesz ułatwić im życie od razu po przebudzeniu ze snu zimowego albo znalazłeś chorego osobnika i zajmujesz się nim pod ścisłym nadzorem weterynarza, powinieneś zadbać o dostarczenie mu pożywienia tak długo, aż stanie na łapki i zacznie samodzielnie polować. Czym dokarmiać jeże, aby im nie zaszkodzić? Najlepiej sprawdzą się tutaj:rozdrobiona wołowina,wysokojakościowa karma dla psa lub kota – ale tylko taka o naprawdę wysokiej zawartości mięsa,owady żadnym pozorem nie podawaj jeżom chleba ani mleka. Ich żołądki nie tolerują laktozy, a jej spożycie może się równać bardzo uciążliwym zwabić jeża do ogrodu?Zauważyłeś w swoim ogrodzie mnóstwo owadzich szkodników i chciałbyś zaprosić jeża do „ darmowej stołówki”, pozbywając się problemu w naturalny sposób? Spokojnie, jeż sam znajdzie drogę do Twojego ogrodu, jeśli tylko będą w nim odpowiednie warunki, czyli:brak lub niewielka ilość chemicznych środków ochrony roślin, które są dla niego trujące,dzikie zakątki, które mogą mu posłużyć za kryjówkę. Najlepiej sprawdzają się w tym celu niskie, bujnie rozrośnięte krzewy liściaste, w których ściółce jeż wymości sobie legowisko,bliskość zbiornika wodnego, który dostarczy mu nie tylko wody pitnej, ale też miejsca do pływania,prawdziwą gratką dla jeży jest… kompostownik, w którym nie brak najróżniejszych larw czy owadów, które mogą posłużyć mu za warto też zadbać o to, by zapewnić mu optymalne warunki do snu zimowego. Wybierz jeden z bardziej zarośniętych zakątków ogrodu i postaw w nim domek dla jeża, wykonany z drewna i wyposażony w otwory wentylacyjne. Jeśli dobrze osłonisz go krzewami, zapewni mu temperaturę powyżej 0ºC nawet przy siarczystym mrozie.Terrarium dla jeża. Jeże pigmejskie to ciekawskie i nie cierpiące nudy zwierzęta. Wyposażenie terrarium powinno więc być dostosowane pod ich charakter. Nie możemy jednak zapomnieć o tym, ze jest to zwierzę egzotyczne i oprócz odpowiedniego zestawu udogodnień i zabawek, w pierwszej kolejności należy zapewnić zwierzęciu warunki Kolczasty owadożerca. Ciekawostki o jeżach Jeż jest najlepszym naturalnym sprzymierzeńcem leśników w walce z groźnymi owadami i obok dzika najlepiej wspiera służby leśne na terenach, gdzie mamy do czynienia z najbardziej zagrożonymi drzewostanami. Gdzie można spotkać jeża? Czym żywi się jeż? I czy zapada w sen zimowy? Sprawdźcie!Jedyny w swoim rodzaju…Pierwsze jeże pojawiły się na ziemi ok. 30 milionów lat temu w erze oligoceńskiej. Dziś w Europie Środkowej żyją dwa gatunki, które uważa się za odrębne: jeż zachodnioeuropejski (Erinaceus europaeus) i jeż wschodnioeuropejski (E. cancolor), którego odróżnia duża, biała plama na piersi. Jeża zachodnioeurepejskiego spotyka się w Polsce na Dolnym Śląsku, Ziemi Lubuskiej i części Wielkopolski (zlewni Odry i Warty). To zwierzę, którego nie sposób pomylić z żadnym innym w naszym jest największym, a zarazem najbardziej skutecznym leśnym owadożercą, który zamieszkuje niziny, wyżyny i góry do wysokości 2000 m Można go spotykać w lasach, na ich obrzeżach, polach, w zadrzewieniach śródpolnych, ogrodach, parkach, starych nekropoliach, a ostatnio coraz częściej w pobliżu siedzib ludzkich na terenie aglomeracji miejskich, gdzie również występują większe lub mniejsze kompleksy leśne. W tych miejscach nie jest on ani szczególnie rzadki, ani bardzo życiaJeż jest zwierzęciem towarzyskim, szybko przywiązuje się do człowieka pod warunkiem że ten nie robi mu, krzywdy. Jest aktywny o zmierzchu i w nocy. Natomiast w ciągu dnia chowa się w swojej kryjówce, tylko wyjątkowo po ulewnym deszczu i późną jesienią można zobaczyć go w ciągu pies do jeżaJeż najczęściej penetruje teren w bezpośredniej bliskości swojego dobrze zakamuflowanego gniazda tj. w promieniu 200–300 m od niego, drepcząc wokół szybkimi kroczkami. Węsząc, zawsze starannie sprawdza drogę przed sobą. Oprócz wyśmienitego słuchu i węchu ma również łatwość uczenia się nowych zachowań i nawyków. Nie lubi wody, ale w potrzebie bardzo dobrze pływa i śmiało pokonuje różnego rodzaju przeszkody terenowe, wspinając się na nie. Ma bardzo dobrze rozwinięty zmysł smaku, jest wybredny, ponieważ jeżeli zje lub powącha coś niedobrego – drażniącego natychmiast opluwa swoje kolce białą pianą ze śliny. Jest płochliwy i w razie realnego zagrożenia zwija się w szczelną kolczastą kulę. Stąd wzięło się powiedzenie zabierać się jak pies do jeża – drapieżnik, który tego próbuje, ma niezwykle trudne i cywilizacyjni wrogowie jeżówOprócz naturalnych wrogów, którymi są właśnie pies, lis, borsuk czy puchacz, największe zagrożenie stanowią dla niego koła samochodów. Nocne wędrówki, dość długie szczególnie w okresie godowym, kończą się śmiertelnie dla ok. 9 tys. jeży rocznie. Drepcząc w poszukiwaniu pożywienia jeż wydaje z siebie charakterystyczny chrapliwy głos, często pomrukuje, kaszle, a ścieląc gniazdo, nader głośno szeleści. Zdenerwowany fuka i prycha, rozwścieczony lub przestraszony potrafi wydawać nawet głośne warczenie, a w bardzo niekorzystnej dla niego sytuacji wrzeszczy przeraźliwie i jeżaPodstawowe pożywienie jeża na terenach leśnych stanowią: owady, dżdżownice, ślimaki, żaby, ptasie jaja, gady oraz młode gryzonie. Zdarza się, że ten największy leśny owadożerca zjada pisklęta ptaków gniazdujących na ziemi, nie gardzi również pokarmem stricte roślinnym, takim jak: jagody, żołędzie, orzeszki buka, grzyby i opadłe, dojrzałe owoce. Nie transportuje jednak na grzbiecie jabłek nabitych na swoje kolce. W razie dużego głodu atakuje nawet zwierzęta jadowite lub takie, które mają trujące ciało, np. żmiję zygzakowatą i pryszczela jeżaKryjówki dzienne jeża znajdują się najczęściej w stertach liści lub chrustu, w starych dziuplastych drzewach, dziurach obrośniętych roślinnością murów, w stodołach, a nawet stajniach, gdzie zwierzę może wymościć sobie wygodne i bezpieczne legowisko. Kiedy zbliża się zima, zwierzę buduje bardzo dobrze izolowane termicznie gniazdo. Całkowicie szczelne, zamknięte przypomina wyglądem kłąb siana, liści i mchów, ukryty zazwyczaj w trudno dostępnych zaroślach, zagłębieniu w ziemi. Rzadziej jeż sam wykopuje dziurę w ziemi głębokości ok. 30–40 cm. Starannie wymoszczony budulec zapewnia wewnątrz stałą temperaturę, która nigdy nie spada poniżej 0°C, niezależnie od tego, jak tęgi mróz panuje na kryjówka jeżaPóźną jesienią, kiedy temperatura spada do 8–10°C, jeże stają się ociężałe i zapadają powoli w pięciomiesięczne odrętwienie – formę snu. Przy życiu utrzymuje je wówczas wyłącznie tłuszcz nagromadzony w organizmie. Wraz ze spadkiem temperatury następuje spowolnienie procesów przemiany materii, pracy serca i układu oddechowego, jak również znaczny spadek temperatury ciała, nawet do 1°C (latem, w okresie aktywności wynosi 33,5–36,5°C). Serce jeża zamiast wykonywać 189 uderzeń na minutę, bije tylko 20 razy. W okresie odrętwienia zimowego działa także precyzyjna termoregulacja. Jeżeli temperatura otoczenia jest zbyt niska, śpiący jeż nie zamarza, ponieważ do systemu nerwowego zostaje przekazany sygnał alarmu, który przyspiesza natychmiast przemianę materii, a w związku z tym temperatura ciała podnosi się do 5°C. Podczas snu zwierzę pozostaje nieruchome, mocno zwinięte w kulkę, tak że nie widać głowy ani i… jeżykiWczesną wiosną jeż budzi się i wyrusza w poszukiwaniu pożywienia. W kwietniu i maju po 5–6 tygodniach ciąży samice rodzą 1–5 małych. Białoróżowe noworodki pokrywają rzadkie, białe, miękkie kolce. Oczy zaczynają otwierać dopiero pod koniec 3. tygodnia życia. W gnieździe pozostają z matką, która karmi je mlekiem przez 6–8 tygodni. W tym czasie wyrastają im już normalne informacjeJeż europejski: długość do 35 cm, wysokość 13–17 cm, waga 450–1200 g (rekordowo do 2 kg). Krępe ciało pokrywa z wierzchu 5 do 7 tys. gęstych kolców. Ma 36 zębów. Pyszczek szpiczasty, wyciągnięty w ryjek. Oczy małe, czarne, uszy szerokie. Ubarwienie jest na ogół żółtobrązowe, spód ciała może mieć kolor uzależniony od miejsca przebywania tj. biało-szary, szary lub rudawo-żółty. Objęty ścisłą ochroną publikujemy dzięki uprzejmości czasopisma „LAS POLSKI”, dwutygodnika leśników i przyjaciół lasu A w domu możecie przeprowadzić najprostszy test na świeżość jajka. Wystarczy umieścić je poziomo w szklance wody i obserwować, co się stanie. Jeżeli obróci się pionowo i uniesie, nie jest to dobre znak. Najpewniej jajo jest stare. Świeże jajko powinno pozostać pod powierzchnią wody w niezmienionej pozycji. Znanych jest wiele pozycji seksualnych przeznaczonych dla par, w których kobieta lubi dominować i nie brak jej fantazji w łóżku. Takie pozycje miłosne, gdzie kobieta jest na górze, pozwalają jej kontrolować tempo i technikę współżycia, a także głębokość i sposób penetracji, a oprócz tego, fantazje seksualne mężczyzn często dotyczą tego rodzaju współżycia. Pozycję na jeźdźca to inaczej pozycja na kowbojkę, ze względu na to, że tego typu pozycje miłosne pozwalają, aby to kobieta "ujeżdżała mężczyznę", siedząc na nim okrakiem. Wyróżnia się kilka różnych rodzajów pozycji na jeźdźca. spis treści 1. Rodzaje pozycji seksualnych na jeźdźca 2. Zalety i wady pozycji na jeźdźca 1. Rodzaje pozycji seksualnych na jeźdźca Ogólnie rzecz biorąc, pozycja na jeźdźca polega na tym, że kobieta siedzi na mężczyźnie. Może ona lekko podskakiwać podczas współżycia, poruszać biodrami na boki lub w przód i w tył. Tak jak większość miłosnych pozycji, pozycja na jeźdźca ma pewne odmiany, które można stosować w zależności od preferencji partnerów: Zobacz film: "Jak wywołać orgazm?" pozycja na jeźdźca, gdzie kobieta siedzi przodem, a mężczyzna leży; pozycja na jeźdźca, gdzie kobieta siedzi tyłem, a mężczyzna leży; pozycja na jeźdźca, gdzie kobieta siedzi przodem, a mężczyzna siedzi lub podpiera się łokciami (to pozycja miłosna na krześle lub na łóżku); pozycja na jeźdźca, gdzie kobieta leży przodem na mężczyźnie. Kamasutra zwraca uwagę na to, by oboje partnerów czerpało przyjemność ze współżycia. Każda para ma swoje ulubione pozycje i rodzaje pieszczot. Nie jest im potrzebna żadna Kamasutra, aby wspólnie cieszyć się swoją bliskością. Eksperymenty z nowymi pozycjami mogą być jednak dla nich taką nowością, która urozmaici życie seksualne i wprowadzi do niego element dodatkowej ekscytacji. PYTANIA I ODPOWIEDZI LEKARZY NA TEN TEMAT Zobacz odpowiedzi na pytania osób, które miały do czynienia z tym problemem: Zmiany na penisie po pozycji na jeźdźca - odpowiada mgr Adam Kowalewski Orgazm wyłącznie w pozycji na jeźdżca - odpowiada mgr Maciej Rutkowski Brak przyjemności seksualnej w pozycji na jeźdźca - odpowiada lek. Tomasz Budlewski Wszystkie odpowiedzi lekarzy 2. Zalety i wady pozycji na jeźdźca Pozycja na jeźdźca, niezależnie od swojej odmiany, to opcja zwykle lubiana przez mężczyzn ze względu na to, że w większości są wzrokowcami. Podczas tego typu współżycia mogą oni cieszyć wzrok ciałem kobiety w ruchu. Takie pozycje miłosne, gdzie to kobieta jest stroną dominującą, pozwalają na współżycie, kiedy mężczyzna jest zmęczony, a kobieta ma energię na wspólne igraszki. Co więcej, te rodzaje pozycji seksualnych, w których partnerzy są do siebie przodem, pozwalają im na kontakt wzrokowy. Jest to bardzo ważne, szczególnie na początku współżycia, gdyż pozwala na obserwowanie mimiki partnera i jego lub jej reakcji na pieszczoty. Pozycja seksualna na jeźdźca w odmianie, gdzie kobieta leży przodem na mężczyźnie, jest ze wszystkich "kowbojskich" pozycji najwygodniejsza dla partnerki, gdyż odciąża ona zgięte w kolanach nogi. Ta pozycja zwiększa także głębokość penetracji pochwy. Bardzo ważne jest, aby wybierane przez partnerów pozycje seksualne odpowiadały im obojgu. Dominujący mężczyzna może nie docenić zalet takiej pozycji - przede wszystkim dlatego, że jego dominująca rola w łóżku wydaje się być zagrożona. Przyzwyczajenie również odgrywa tu niebagatelną rolę. Partnerzy, którzy od lat kochają się w tej samej pozycji, mogą mieć opory przed czymś nowym. Sytuacja dodatkowo komplikuje się, jeśli partnerzy nie rozmawiają ze sobą o swoim życiu intymnym i swoich potrzebach. Eksperymentowanie w łóżku nie jest dla wszystkich: nieśmiała kobieta może nie czuć się wystarczająco swobodnie i seksownie, aby w pełni cieszyć się seksem. Próby przełamania się i pokonania swoich kompleksów w sypialni mogą zakończyć się sukcesem lub wręcz przeciwnie – zamienić przyjemność w trudną dla kobiety sytuację. Takie negatywne skojarzenie może nawet wywołać kłopoty ze współżyciem. Anna Leśniewska Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr Magdalena Boniuk Seksuolog, psycholog, terapeuta młodzieży, dorosłych i rodzin.