Übersetzung im Kontext von „ojca z synem“ in Polnisch-Deutsch von Reverso Context: Gra w piłkę jest jak szczera rozmowa ojca z synem. Übersetzung Context Rechtschreibprüfung Synonyme Konjugation

Mój drugi mąż wtrąca się w wychowywanie syna z pierwszego małżeństwa Liczba rozwodów w Polsce stale wzrasta. Coraz częściej mamy do czynienia z pojęciem rodziny rekonstruowanej, czyli takiej, w której spotyka się dwoje rozwiedzionych ludzi wspólnie wychowujących dzieci z poprzedniego małżeństwa. Ułożenie sobie życia na nowo niesie z sobą wiele nadziei i radości, ale także bywa przyczyną konfliktów, różnicy zdań i interesów, wywołuje nieznane dotąd emocje. Ludzie, którzy decydują się na zawarcie kolejnego związku mając na wychowaniu dzieci, muszą uzbroić się w cierpliwość, tolerancję, a także być gotowym do rozmaitych kompromisów i ustępstw. Zazwyczaj ojczym lub macocha czują się upoważnieni do sprawowania opieki nad pasierbem, czy pasierbicą, co wzbudza zaniepokojenie drugiej połowy. Czy aby nie pozwala sobie na zbyt wiele wobec „moich” dzieci”, czy nie podważa mojego autorytetu w ich oczach? Co mu wolno, a co nie? Konieczność zaakceptowania przeszłości, a także znalezienia nowych rozwiązań na wspólne, przyszłe życie nie jest łatwe i wymaga sporo przemyśleń, dobrej woli i ciężkiej pracy. Danuta, 37 lat Mój obecny mąż wciąż mnie poucza, jak mam wychowywać mojego syna z poprzedniego małżeństwa. Mam dziesięcioletniego syna Patryka z poprzedniego małżeństwa. Były mąż ma dobry kontakt z synem, regularnie się z nim spotyka. Z Jerzym wzięłam ślub trzy lata temu. On jest mężczyzną o silnej osobowości. To mi się na początku podobało, ale teraz ta cecha mnie drażni. Jerzy próbuje zastąpić synowi ojca. W dodatku wydaje mu się, że wie lepiej, jak powinno się wychowywać dzieci, mimo że ze swoimi córkami prawie nie utrzymuje kontaktu. Wciąż poucza mnie, często w obecności Patryka, że źle z nim postępuję, że jestem dla niego zbyt surowa i wymagająca. Skutek jest taki, że syn przestaje mnie słuchać i woli towarzystwo ojczyma niż moje. Jerzy po prostu go rozpieszcza i wcale nie pyta mnie o zdanie. A mały jest wniebowzięty i wpatrzony w ojczyma jak w obrazek. Uważam, że pozwala sobie na zbyt wiele. W końcu to moje dziecko i ja mam ostateczne zdanie, jak chcę je wychowywać. Jego metody wydają mi się zbyt nowoczesne. Często kłócimy się z powodu różnić na temat wychowywania dzieci. Ostatnio, kiedy Patryk przyszedł do domu z podbitym okiem, ostro zbeształam go i zabroniłam wdawania się w jakiekolwiek rękoczyny. A Jerzy na to: „Jak ja byłem w twoim wieku, też się biłem z chłopakami. Grunt, to nie dać sobą pomiatać.” Wściekłam się, bo takie opinie mogą zachęcać Patryka do dalszych bójek. Kiedy zapytałam Jerzego, dlaczego to zrobił, odparł: „chłopak potrzebuje wsparcia w męskich sprawach. Chyba nie chcesz, żeby był mięczakiem i ciągle obrywał. Kobiecy punkt widzenia nie zawsze jest najlepszy.” Ja mu na to, że od udzielania męskich rad ma ojca. I tak od słowa do słowa znowu doszło do kłótni. Jerzy uważa, że skoro go kocham i wyszłam za niego, to powinnam mieć do niego zaufanie także w kwestii wychowania syna. Ale ja mam wątpliwości, czy powinien rościć sobie do tego prawo. Jak przekonać Jerzego, że to, co robi, może doprowadzić do rozpadu naszego związku? Jerzy, 40 lat Kocham żonę i traktuję jej syna jak własnego, dlatego chcę mieć udział w jego wychowywaniu. Moja była żona wyjechała z dwiema córkami za granicę. Rozłąka doprowadziła do tego, że praktycznie nie mam z dziećmi kontaktu. Bardzo mi ich brakuje. Pokochałem Danusię wraz z jej synkiem. To mądry i rezolutny chłopak. Wiem, że ma ojca i wcale nie chcę mu go zastępować. Ale przecież stanowimy rodzinę i chciałbym mieć coś do powiedzenia na temat jego wychowania. Danusia ustaliła sztuczny podział – ja i ona, oraz ona i syn. Denerwuje się, kiedy wyrażam swoje zdanie w niektórych kwestiach, które mi się nie podobają. Danusia jest dla Patryka taka surowa, ciągle za coś go strofuje, poprawia. A energiczny chłopak musi się przecież wyszaleć. Może czasami jestem dla niego zbyt pobłażliwy, ale to dlatego, żeby osłodzić mu „wojskową musztrę” mamy. Rani mnie to, że Danusia nie ma do mnie zaufania, nie dopuszcza mnie do decyzji w sprawie dziecka. Czuję się zepchnięty na boczny tor, jakbym nie był jej mężem, a intruzem. Żona uważa, że się wtrącam, a ja chcę tylko dobra Patryka. W pewnych sprawach chłopak potrzebuje rady mężczyzny. Skoro nie ma na co dzień kontaktu z ojcem, ja jestem na miejscu i chcę pomagać. Czasami wydaje mi się, że ona jest zazdrosna o syna, zwłaszcza, kiedy Patryk okazuje mi swoje uczucia bardziej wylewnie niż w stosunku do niej. Nigdy nie chce się przyłączyć, kiedy razem się bawimy, jakby była obrażona. No i nie pozwala sobie przetłumaczyć, że nie zawsze jej metody są dla syna najlepsze. Jak mam ją przekonać, że powinienem mieć udział w wychowywaniu pasierba i nie chcę rywalizować z nią o jego uczucia? Komentarz: To, na ile kobieta pozwoli drugiemu mężowi ingerować w wychowanie syna z poprzedniego związku, jest tylko kwestią dobrej woli. Oczywiście, im mniej barier i ograniczeń, sztucznych podziałów na strefy wpływów, tym większa harmonia w rodzinie i mniej napięć zarówno na linii mąż- żona, jak również rodzice- dziecko. Jerzy rzeczywiście ma prawo czuć się w związku niespełniony, kiedy Danka wciąż podkreśla, że do wychowywania „jej” syna nie powinien się mieszać. Ale trudno Jerzemu traktować Patryka jak cudze dziecko, kiedy żyje z nim razem pod jednym dachem i darzy go ojcowskim uczuciem. Jerzy powinien skorygować swój sposób krytykowania metod wychowawczych żony. Nie oceniać i nie proponować „lepszych” rozwiązań, ale wyrażać się ostrożniej, używając neutralnych sformułowań, np. „obawiam się, czy…, martwię się, że…”. Być może postawa Danki wypływa z tego, że odczytuje wypowiedzi Jerzego jako wymądrzanie się i próbę zdominowania. Jerzy w żadnym wypadku nie powinien wyrażać swoich obaw w obecności dziecka. W ten sposób podważa autorytet matki. Danka powinna nauczyć się rozmawiać z Jerzym o swoich obawach. Dlaczego odsuwa go od wychowania? Czy tylko dlatego, że nie podobają się jej metody Jerzego? A może dlatego, że ma jakieś urazy z poprzedniego związku? Czuje się niepewnie w roli matki? Potrzebuje dowartościowania? Boi się, że Jerzy może być bardziej lubiany? Powinna przestać rywalizować o uczucia syna, i zacząć współpracować – racjonalnie osądzać, które z rad Jerzego mogą okazać się trafniejsze i lepsze dla syna. Oboje muszą wypracować wspólne zasady wychowywania dziecka, system nagród i kar, sposoby spędzania wolnego czasu i zakres obowiązków wobec dziecka. Danka powinna pójść na kompromis- stopniowo zwiększać zakres wpływu Jerzego na wychowanie syna, skoro przejawia on wyrazy sympatii i przywiązanie do ojczyma. Aby zmniejszyć dotychczasowy dystans i zlikwidować sztuczne podziały (ja, syn- ja, mąż), Danka powinna brać udział w zabawach Jerzego z synem. Zabawy mają niezwykłą moc- oczyszczają ze złych emocji i scalają rodzinę. Jerzy ma rację, że w niektórych sprawach synowi bardziej potrzebne są rady mężczyzny, tzw. męski autorytet. Dotyczy to typowo „męskich” problemów, jak np. konflikty i bójki z kolegami, pierwsze problemy „sercowe”, czy zmiany okresu dojrzewania. Na początek Danka powinna pozwolić Jerzemu wypowiadać się w takich sytuacjach.

WEBINAR: WYPALENIE ZAWODOWE W PRACY DIETETYKA i zawodach pomocowych. Anna Paluch, 8 maja, 2022. E-kurs Zaburzenia odżywiania w pracy dietetyka, lekarza, trenera
Patriarchalny model rodziny, który dominował przez wieki aż do Rewolucji Francuskiej jest już passe. Wynika to z przemian cywilizacyjnych, zwłaszcza z postępującej komplikacji życia społecznego (coraz więcej zawodów, instytucji, możliwości, obowiązków i niepewności). Świat taki wymaga coraz dłuższego przygotowania, aby w nim aktywnie i racjonalnie uczestniczyć. W czasach feudalnych syn usamodzielniał się, gdy nauczył się od ojca zawodu: kowala, szewca, stolarza, rolnika itp., czyli w wieku 16-17 lat. Obecnie 30-latkowie często nadal mieszkają w domu rodzinnym. Ilość umiejętności i zakres wiedzy, którą trzeba opanować jest tak duża, że aby zająć wysoką pozycję społeczną trzeba poświęcić na to około 25/30 lat życia. Badania jednoznacznie wskazują, ż ojcowie wiedzą jakie są społeczne oczekiwania w odniesieniu do roli ojca w rodzinie, ale wypełnienie tych oczekiwań jest coraz trudniejsze, dlatego ojcowie bardzo chętnie wycofują się z roli ojca. Niekorzystny jest też trend w postawach żon i matek, które – niejednokrotnie inspirowane prasą kobiecą i ruchem feministycznym –przejmują niektóre funkcje ojca w rodzinie, dyskretnie ale stanowczo wyłączając z nich mężów (reaktywacja matriarchatu). Ojcowie mają – zdawałoby się – dobre argumenty, aby minimalizować swój udział w życiu rodzinnym: „muszę zarobić, to mnie nie ma w domu”, „mamy pożyczki do spłacenia, to biorę dodatkowe fuchy, aby dorobić”, „wyjechałem za praca do Irlandii, bo tu nie można zarobić”, „wie pan, ja jestem tradycyjnie wychowany: dzieci to matka, ja nie mam do tego głowy ani cierpliwości”. Z praktyki psychologa Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej wynika, że na wizyty z dzieckiem przychodzi około 80 % matek, 10 % ojców i 10 % to inne osoby. Często ojcowie nie znają podstawowych danych o swoim dziecku, np. data urodzenia, klasa, do której chodzi, imię najlepszej koleżanki/kolegi itp. Ta sytuacja symbolicznej i faktycznej separacji ojca i dzieci pogłębia się, bo jest dla ojców wygodna, ale skutki dla prawidłowego wychowania potomstwa są rozliczne i tylko negatywne. Żeby zrozumieć rozmiar szkód trzeba krótko naszkicować, co dzieje się w rodzinie podczas wychowania i czym wychowanie jest. Wychowanie to długotrwały proces (około 20 lat) zamierzonych i niezamierzonych oddziaływań na dziecko w celu przygotowania go do samodzielnego dorosłego życia. Wychowanie jest więc narzucaniem swojej woli wychowankom przez wychowawców. Część nakazów wychowawczych jest sankcjonowana karami, dlatego wychowanie jest rodzajem przemocy w granicach prawa. Te granice są historycznie zmienne, kiedyś można było dziecko bić a nawet sprzedać, teraz nie. Kiedyś wymagało się, aby dziecko używało zwrotu „pani matko” „Kazała mi pani Matka czarna suknię szyć…”), dzieci nie mogły zacząć wieczerzy, dopóki do stołu nie zasiadł ojciec – teraz często nie zasiada, bo go nie ma. Zadajmy sobie proste pytanie, dlaczego niepiśmienny chłop polski, który nie słyszał nawet słowa pedagogika umaił wychować swoje dzieci a współczesny polak – ojciec ma z tym takie trudności? Jeśli dzieci funkcjonują w pełnej rodzinie, opartej na modelu tradycyjnym, to mają około 20 lat doświadczeń na temat: jak ojciec traktuje matkę,jak matka traktuje ojca,jak się kłócą (modele sporów),jak się godzą (modele rozwiązywania sporów, negocjacje, mediacje, ustępstwa, umowy …),jak rozpoznają swoje nastroje i uczucia,jak planują wspólne działania,jak się oszukują i jak się wspierają,jak wyrażają swoje uczucia względem siebie i dzieci,jak rodzice egzekwują swoje oczekiwania od siebie nawzajem i od dzieci,jak rozwiązują kryzysy, które są w każdej rodzinie,kiedy i na ile mogą na siebie liczyć,jakie rodzina realizuje cele jawne i ukryte,jakie relacje utrzymuje rodzina ze światem zewnętrznym i ja są one organizowane,jak dana rodzina wygląda na tle innych rodzin. To nie jest wyczerpująca lista tego, czego doświadczają dzieci w rodzinie pełnej, ale łatwo zauważyć, że większość tych punktów nie może być wcale albo prawidłowo realizowana, jeśli ojciec jest nieobecny albo jest ojcem dorywczym, weekendowym lub corocznym Św. Mikołajem przywożącym prezenty z zagranicy. Praktyka i teoria psychologiczna są tu zgodne: dzieci z długotrwałym pobytem w placówkach opiekuńczo-wychowawczych typu Dom Dziecka, dzieci wychowywane przez samotne matki i dzieci doświadczające innych form sieroctwa społecznego mają większe trudności adaptacyjne, częściej popadają w konflikt z prawem, mają niższy poziom kompetencji społecznych, osiągają niższe szczeble kariery zawodowej i częściej ich związki małżeńskie kończą się rozwodem (czasem wielokrotnym) niż dzieci z tradycyjnych rodzin pełnych. Deficyt ojca w rodzinie jest groźny dla rozwoju dziewczynki i chłopca, ale nie w jednakowym stopniu. Szkody dla synów i córek są inne. Relacja syn – ojciec W psychologii są 3 modele opisujące to, co dzieje się w procesie wychowywania syna przez ojca. Są to: 1. Teoria Freuda, relacja jest tutaj naznaczona ambiwalentnymi emocjami miłość – nienawiść. Obie skrajności stopniowo słabną prowadząc, przez interioryzację postaw ojca przez syna, do prawidłowego uspołecznienia i właściwego ukonstytuowania się płciowej tożsamości. Warunkiem niezbędnym jest stała interakcja między ojcem i synem. 2. Teoria Parsonsa-Fromma, jest teorią społecznego uczenia się. Nacisk kładzie się tu na tacit knowledge – ukryte uczenie się. Funkcje rodziny dzieli się na ekspresyjne i instrumentalne. Pamiętajmy, że dzieci są bystrymi obserwatorami i uczą się nie tylko tego, czego byśmy chcieli! Ta, mimowolnie zdobywana wiedza i umiejętności jest potem świadomie lub bezwiednie wykorzystywana w życiu. E. Fromm podkreśla, że miłość matki do dziecka jest bezwarunkowa, miłość ojca jest za coś, tzn. ojciec zachęca dzieci, zwłaszcza syna do osiągnięć i pokonywania trudności, do uwzględniania obowiązujących reguł, np.: fair play, ucząc przy okazji współdziałania w grupie i wyzbycia się egoizmu. Tu tez niezbędna jest interakcja. 3. Teoria behawioralna, czyli teoria uczenia się. Początkowo prawidłowości wykryto w świecie zwierząt (Skinner, Brehmer, Hull), potem zweryfikowano je na ludziach (Mendelson, Hopper, Bandura, Wilson, D. B. Lynn): samiec tym częściej podejmuje czynności opiekuńcze, im częściej ma okazję przebywać z pobliżu młodego potomka,samiec, który w czasie własnego dzieciństwa spotkał się z dużym nasileniem czynności opiekuńczych, okazuje więcej „czułości” wobec małych,samiec, który był surowo traktowany przez swoich rodziców, a także inne dorosłe zwierzęta, wykazuje „nadmiernie karzącą” postawę wobec małych,samiec przebywający w dzieciństwie z dorosłymi samcami przejawia dużą skłonność do ich naśladowania,gatunki, w których samce angażują się w funkcje opiekuńcze nad młodymi, rozwinęły wyższe formy życia społecznego i są stabilniejsze niż te, u których takiej opieki nie ma. Z teorii tych wynika, że najistotniejszym czynnikiem wpływu wychowawczego jest ilość czasu, który ojciec przeznacza na interakcję z synem. Rodzaj interakcji ma znaczenie drugoplanowe. Relacja ojciec – córka Przysłowie amerykańskie mówi: „Jaka mać taka nać”, ale nie oznacza to, że ojciec nie ma wpływu na wychowanie córki. Ma i to znaczny. Córka obserwując relację ojca z matką uczy się roli kobiety, żony i matki. Akceptacja córki przez ojca jest podstawą jej pozytywnej samooceny i wiary w siebie. Poziom otwartości na świat córki bardziej zależy od pozytywnej relacji z ojcem niż z matką. Córki nieakceptowane lub jawnie odrzucane przez ojców popadają w kompleksy i ulegają zneurotyzowaniu aż do somatyzacji objawów nerwicowych takich jak: otyłość, bulimia/anoreksja, samookaleczenie się, niekontrolowane życie płciowe, nadmierna nieśmiałość, brak wiary w siebie, ucieczka w świat marzeń i fantazji. Badania Braid, Bryanta i Dickison pokazały, że córki akceptowane przez ojców trafniej wybierają kandydatów na mężów (wcale nie są to kopie ojców!) i rzadziej się rozwodzą, osiągają też wyższe szczeble w karierze zawodowej. Ich poziom samoakceptacji jest istotnie wyższy niż córek nieakceptowanych. Uwagi końcowe: „Takie będą Rzeczypospolite, jakie jej młodzieży chowanie”. Dalsze zawłaszczenie funkcji wychowawczych przez kobiety, prowadzi do nieprzewidywalnych konsekwencji. Dopóki społeczeństwa będą oparte na rodzinie, wychowawcza rola ojca będzie niezbywalna. Waldemar Fortunkapsycholog
Chłopi W. Reymonta ; - konflikt ojca z synem -walka o ziemie i względy kobiety. Ladybird4 W "Odzie do młodości" podmiot nawołuje do tego, aby odciąć się od świata ludzi starych i zacząć wdrażać wszelkie zmiany na nowo, natomiast w "Do młodych" podmiot mówi, że należy dążyć do wprowadzenia jakichś zmian jednak nie należy
Nie radzę sobie ze swoim 18-letnim synem. Po śmierci męża wszystko zaczęło się walić. Syn opuścił się w nauce, liceum kończy ledwo. Zaczęły się poważne konflikty z rówieśnikami i nauczycielami. Był incydent z kradzieżą, i poważniejsze pobicie kolegi, które nie pozostało bez konsekwencji. Syn sięga coraz częściej po alkohol, często znikają mi pieniądze z portfela, i wiem, że syn mi je podbiera. Czasami wprost mnie prosi o pieniądze, ale zdaje sobie sprawę, że prawdopodobnie mu odmówię: zapowiedziałam mu, że nie zamierzam finansować mu alkoholu. Ostatnio, w czasie awantury (kłótnia była o jego kolejne nocne wyjście i pieniądze) syn uderzył mnie w twarz. Po raz pierwszy w życiu, ale nie usłyszałam od niego ani jednego przepraszam. Nic, zachowuje się tak, jakby nic się nie stało. W naszym domu nigdy nie było przemocy, syn miał dużą swobodę, pozwalaliśmy mu na dużo. Mięliśmy dobry kontakt. Teraz to wszystko się zawaliło. Jest źle, jest bardzo źle. Nie radze sobie i nie wiem, co mam dalej robić. Cytuj
„Syn” Floriana Zellera, kontynuacja „Ojca”, wzrusza do głębi. Film tym razem jest linearny, mówi wprost. Nie zabiera nas do wnętrza świadomości chorego, ale pokazuje, jak cierpią jego bliscy, z bezsilności. Bohaterami są rodzice nastolatka, który ma depresję. Jestem jednym z nich. – To tylko film – uspokajam się podczas
Rozwód to ogromne przeżycie dla każdego człowieka, ale także dla dzieci. Jest to zdecydowanie niełatwe i niezwykle bolesne doświadczenie. Co zrobić, żeby zadbać o siebie oraz dziecko w takiej sytuacji? W pierwszej kolejności zaakceptuj decyzję o rozwodzie oraz związane z nią emocje. Daj sobie czas i przestrzeń na wyrażenie smutku, złości, poczucia winy i innych towarzyszących emocji. Zaakceptuj również emocje swojego byłego partnera. W ten sposób łatwiej będzie przeprowadzać z nim rozmowy na trudne tematy. Pamiętaj, że rozwód to nie jest życiowa porażka, a często odważny krok w walce o swoje dobro. Przydatne będzie także prowadzenie dziennika, który pozwoli Ci na wyrzucenie wszelkich tłumionych emocji. Spróbuj zapisywać swoje myśli, często wypowiedzenie ich jest znacznie trudniejsze niż zapisanie. Poczujesz się lepiej kiedy będziesz mógł wyrzucić je z siebie, nawet za pomocą pisania. Nie zapomnij o tym, aby otaczać się wspierającymi osobami i nie bój się prosić o pomoc. Rozmowa z bliską osobą spowoduje, że nie będziesz czuł się samotna(y) w niełatwym momencie. Następnie postaraj się zdefiniować siebie na nowo. Ustal nowe cele i pragnienia życiowe. Spróbuj zastanowić się nad tym jak ma wyglądać Twoje życie bez dotychczasowego partnera. Wyciągnij lekcje z wcześniejszej relacji. Skup się na zebranym doświadczeniu z poprzedniego związku i otwórz się na nowe doznania, aktywności czy relacje. Spełnij swoje tłumione pragnienia. Może od zawsze chciałaś(eś) spróbować gry na instrumencie? To jest dobry moment na spróbowanie nowych doświadczeń. Jednocześnie nie karaj się za odczuwany smutek czy złość do byłego partnera. Masz prawo na chwile zwątpienia, poczucie winy, krzywdy czy inne emocje. Mogą one trwać nawet po orzeczeniu rozwodu, jest to normalna reakcja na rozstanie z bliską osobą. Twoje zdrowie psychiczne i emocje są ważne. Nie pozwól więc na ich umniejszanie. Jeżeli już wiesz, w jaki sposób zadbać o siebie w sytuacji rozwodu, istotne będzie skupienie się na podopiecznym. Dziecko podczas rozwodu pełni często rolę świadka konfliktu, ale także jest uczestnikiem kłótni między rodzicami. Ze względu na fakt, iż rodzice często w konflikcie zauważają jedynie siebie, dziecko zostaje zaniedbane i czuje się zagrożone. Traci swoje poczucie bezpieczeństwa. Rodzic w tym wypadku powinien dobrze przygotować się i stworzyć dziecku bezpieczną przestrzeń do wyrażania swoich emocji. Poniżej przedstawimy kroki, które warto podjąć, aby jak najlepiej zadbać o zdrowie psychiczne swojego dziecka w trakcie rozwodu. W pierwszej kolejności sprawdź aspekty prawne rozwodu. Pomyśl jaki typ rozwodu chcesz wziąć i jakie są jego prawne konsekwencje (rozwód bez orzeczenia o winie, z orzeczeniem o winie wyłącznie jednej strony lub obu). Zastanów się nad podziałem opieki rodzicielskiej nad dzieckiem oraz nad warunkami, które możesz mu zapewnić po orzeczeniu rozwodu. Ustal z partnerem takie aspekty jak podział majątku, sposób utrzymania dziecka, a także przyszłe zamieszkanie rodziców. Możesz stworzyć tymczasowy harmonogram kontaktów z dzieckiem, który łatwiej wprowadzi je w nową i niewątpliwe trudna sytuacje. W tym okresie nie decyduj się na poważne zmiany takie jak przeprowadzka do innej miejscowości czy zmiana pracy. Może to być po prostu za dużo zarówno dla Ciebie jak i dziecka w trakcie rozwodu. Bardzo ważnym etapem po podjęciu decyzji o rozwodzie jest poinformowanie o nim dziecka. Zarezerwuj sobie na rozmowę dużo czasu. Najlepiej będzie jeżeli wspólnie z partnerem przekażecie tę informację podopiecznemu. Istotne jest, aby dziecko nie poczuło, że może stracić jednego z rodziców. Dlatego też warto przygotować się wcześniej do tej rozmowy i ustalić wszelkie szczegóły z partnerem. Unikaj negatywnych sformułowań na temat drugiej strony, a także kłótni podczas rozmowy. Skup się na dziecku i nie oczekuj od niego, że zrozumie Twoją decyzje. Dziecko też potrzebuje czasu oraz przestrzeni na przemyślenie przekazanej informacji, oraz okazanie w związku z nią emocji. Warto poinformować je o tym jak najszybciej, ale dopiero po podjęciu ostatecznej decyzji. Skup się na tym, aby podczas rozmowy być opanowanym. Dziecko odczytuje głównie Twoje emocje. Mów w sposób prosty i nie okłamuj go. Co robić w trakcie oraz po rozstaniu? Najlepszym wyborem jest dokonanie mediacji sądowej. Próba sądowego rozwiązania konfliktu może być związana z narastaniem wrogości, a w efekcie negatywnego oddziaływania na kontakty z dzieckiem. Ponadto rozmawiając z byłym partnerem w sprawach dotyczących dziecka, pamiętaj o zachowaniu spokoju. Im lepsze stosunki między rodzicami, tym dziecko łatwiej zniesie rozwód rodziców. Unikaj kłótni z partnerem przy dziecku. Bez względu na jego wiek, konflikty zawsze są dla niego szkodliwe. Unikaj także zapewniania córce/synowi powrotu rodziców do siebie. W przypadku pytań wytłumacz, że rodzice nadal kochają dziecko, ale nie wrócą do siebie, wiec wspólne wakacje nie będą ważnym aspektem jest także pozostawienie córce/synowi dowolności w przekazywanych informacjach. Nie wykorzystuj go do uzyskiwania informacji o byłym partnerze, ani nie rób z niego sojusznika. Dziecko kocha oboje rodziców, a każda próba zmiany tego twierdzenia będzie wpływać na nie negatywnie. Zapomnij więc o takich stwierdzeniach jak „powiedz tacie/mamie, że…”, „tylko nie mów o tym mamie/tacie” czy o pytaniach z kim woli spędzać czas, czy kogo bardziej kocha. Powoduje to odwrotne skutki, podopieczny zniechęca się do opiekuna narzucającego mu sposób myślenia. To Ty wraz z drugim rodzicem jesteś odpowiedzialna(y) za ustalenie jego harmonogramu. Taki sam negatywny wpływ ma obrażanie drugiego rodzica w obecności podopiecznego, bo po prostu sprawia mu ból. W wychowywaniu podopiecznego powinna mieć udział każda ze stron. Ważne jest więc dbanie o regularne i przewidywalne kontakty z ojcem/matką. Przewidywalność daje poczucie bezpieczeństwa i pewności. Warto planować z wyprzedzeniem harmonogram spotkań i nie spóźniać się na nie. Każdej ze stron powinno zależeć na spotkaniach z córką/synem. Zapominanie, spóźnianie się czy ciągłe przekładanie ich daje odwrotne znaki zarówno rodzicowi jak i dziecku. Warto też zapewnić kontakt z dalszą rodziną dziecka tj. dziadkami czy innymi członkami rodziny każdej ze orzeczone zostały alimenty na rzecz dziecka, pamiętaj o ich sumiennym uiszczaniu. Kiedy masz wątpliwości co do sposobu wydawania pieniędzy, możesz umówić się z drugim rodzicem na płatności bezpośrednie, takie jak opłaty za zajęcia dodatkowe czy ubrania. W przypadku, gdy to Ty otrzymujesz alimenty, pamiętaj o zastosowaniu zasady ograniczonego zaufania. Nie możesz być pewny co do terminowości płatności alimentów, wiec warto nie wybiegać zbyt w przyszłość z planowaniem środków, których jeszcze nie otrzymałeś. Ponadto powstrzymaj się od narzekania na sytuację finansową przy córce/synu. Wszelkie takie sprawy, możesz ustalić z drugim rodzicem. Dziecko nie powinno być nigdy Twoim powiernikiem w aspekcie finansów, pracy czy związków. W przypadku nawiązania nowej relacji z innym partnerem pamiętaj o tym, aby nadal poświęcać dziecku taką samą ilość uwagi. W obliczu rozwodu córka/syn mogą obawiać się odrzucenia czy utraty Twojej miłości. Ważne jest więc, aby partnera przedstawić dopiero jeżeli jesteś pewna(y) swoich uczuć w sposób naturalny i rzeczowy. Uzgodnij z nowym partnerem przyszłe życie. Porozmawiaj z nim, aby nie zmieniał przyzwyczajeń i zasad dziecka, które dotąd panowały w domu. Ponadto nowy partner, nie może zastąpić drugiego rodzica dziecka. Pamiętaj o tym, aby nadal dbać o relacje córki/syna z ojcem/matką. Zadbanie o swój oraz dziecka stan psychiczny jest niezwykle istotne podczas rozwodu. Daj sobie i dziecku możliwość na przeżycie sytuacji i swobodne wyrażanie myśli. Zapewni to prawidłowy rozwój dziecka, a co za tym idzie szczęście rodzica. Niezależnie od sytuacji warto pamiętać, że wszelkie trudności są przejściowe, a proszenie o pomoc nie świadczy o Tobie w negatywnie.
Z Emnildą miał syna - Mieszka II, przyszłego króla Polski. Od 973 roku przebywał na dworze cesarza Ottona I, a do kraju powrócił po śmierci ojca. Aby zapanować nad krajem musiał toczyć wojnę z przyrodnimi braćmi i macochą, która zakończyła się wypędzeniem ich z kraju.
Rozwody i separacje są szczególnie trudne nie tylko dla pary, ale także dla dzieci. Podczas tych przerw małoletnie dzieci będą musiały zdecydować, z którym rodzicem chcą spędzają więcej czasu, a czasami sytuacja zmusza ich do dokonania tego wyboru w kontekście procesu sądowy. Ale nie wszystkie zmienne mają związek z osobistymi decyzjami najmłodszych. Chociaż nie wszystkie rozstania kończą się konfliktem, niejednokrotnie zdarza się, że zerwanie nie jest przyjacielskie a to oznacza, że ​​decyzja osoby sprawującej opiekę nad synem lub córką wiąże się z odwołaniem się do prawników i sądy. Psychologia ekspercka nabiera szczególnego znaczenia przed zjawiskiem cofnięcia opieki, przetrwania ta gałąź psychologii, która ocenia przydatność ojca lub matki do sprawowania wyłącznej lub wspólnej opieki nad dzieckiem. Przyjrzyjmy się jego znaczeniu i jakie aspekty są brane pod uwagę w procesie podejmowania decyzji o opiece nad dzieckiem. Powiązany artykuł: „Cztery fazy kryminalistycznej ekspertyzy psychologicznej (i ich cechy)” Ekspercka psychologia w przypadkach wycofania z aresztu Procesy rozwodowe lub separacyjne są konsekwencją pogorszenia relacji dwojga małżonków którzy, nie znajdując rozwiązania dla związku, decydują się go zakończyć, uciekając się do zerwania prawny. Proces ten wpływa nie tylko na związek pary, ale także na wspólne dzieci, jeśli takie istnieją.. W rzeczywistości wpływ separacji lub rozwodu spada bezpośrednio na nich, również stając się problemem. spory, ponieważ wiele razy dochodzi do konfliktu interesów o to, który z dwojga rodziców otrzymuje opieka. Rozwód rodziców oznacza, że ​​ich dzieci muszą przystosować się do nowego środowiska, nowych domów, a nawet zobaczyć, jak zmienia się ich styl wychowawczy. rodzice w wyniku stresu wywołanego procesem i przesycenia koniecznością samodzielnego wychowywania dzieci, ponieważ starania. Zmienia się jądro rodzinne, zakładając wielką zmianę na płaszczyźnie emocjonalnej wszystkich zaangażowanych osób. W wielu przypadkach rozstanie rodziców nie jest polubowne, rozpoczynając trudny i stresujący proces sądowy, w którym muszą zdecydować, któremu ojcu lub matce najwygodniej jest sprawować opiekę nad nieletnimi, niezależnie od tego, czy jest to opieka samotnego rodzica, czy system opieki wspólny. Ekspercka psychologia w przypadkach odebrania opieki jest kluczowa w postanowienie i decyzja, który rodzic powinien sprawować opiekę nad dzieckiem a w przypadku zgubienia, odzyskaj go później. Możesz być zainteresowany: „6 etapów dzieciństwa (rozwój fizyczny i umysłowy)” Raport eksperta Gdy rodzice nie dojdą do porozumienia w sprawie opieki, często udają się do psychologów sądowych i biegłych, zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem swoich prawników, aby zrozumieć, jakie elementy mogą wygrać proces o opiekę i opiekę lub jakie są możliwe dowody biegłego brać w czymś udział. Zdarza się również, że po zapoznaniu się z wnioskami z raportu psychospołecznego sporządzonych dla obu osób: rodziców, przyznano wyłączny reżim opieki, to znaczy, że opieka przypada na samotny rodzic. Rodzic niezadowolony z tej decyzji, czyli zazwyczaj ten, który nie sprawuje opieki, ma jako dowód przeciwko zgłoszenie stwierdzające, że nie spełnia warunków niezbędnych do urodzenia Twojego dziecka, powód cofnięcia opieki. W obliczu cofnięcia opieki rodzic niesprawujący opieki uznaje za konieczne przedstawienie modyfikacji środków, mogąc być ich sojusznikiem (lub również wroga) ekspertyza psychologiczna w trakcie rozwodu lub separacji, na wniosek sędziego lub własnego prawnika ojca zainteresowany. Niniejsza ekspertyza ocenia możliwość wspólnej opieki, stosowność rodzicielską, a nawet ocena dzieci w celu znalezienia jakichkolwiek dowodów na to, że rodzic nie sprawujący opieki powinien mieć pewien stopień opieki lub nie. Bardzo pomocne są ekspertyzy psychologiczne w przypadkach wycofania się z aresztu, ponieważ oprócz: niezależnie od tego, czy służą rodzicowi niezadowolonemu z decyzji sądu o odzyskaniu opieki, są to raporty służą do zbadania kontekstu rodzinnego i określenia najwłaściwszych środków, jakie powinien podjąć sąd prowadzący sprawę o separację lub rozwód. Zgłoszenia tego typu można dokonywać również z osobami niepełnoletnimi. W procesach rozwodowych i separacyjnych, ekspertyzy psychologiczne dla dzieci mogą być dostarczone, jeśli uzna to za konieczne, oraz Ponadto należy powiedzieć, że zgoda obojga rodziców nie jest wymagana, niezależnie od reżimu opieki, który afiszować. W rzeczy samej, muszą zostać poinformowani, że ich syn lub córka będą oceniani, jak określono w art. 42 Kodeksu Etyki Psychologa: „Gdy wspomnianej oceny lub interwencji zażądała inna osoba – sędziowie, nauczyciele, rodzice, pracodawcy lub jakikolwiek inny wnioskodawca inny niż podmiot oceniany – ten ostatni lub ich rodzice lub opiekunowie będą mieli prawo do otrzymania informacji o fakcie oceny lub interwencji oraz o odbiorcy Raportu psychologicznego następnik". Powiązany artykuł: „Sprawozdanie eksperta psychologicznego: co to jest i jak to się robi” Kluczowe aspekty oceniane w sprawach o cofnięcie opieki Czasami konflikty między rodzicami przyspieszają postępowanie sądowe, w którym zwykle tylko jedno z nich może zostać poddane ocenie. W takich przypadkach zwykle sporządza się raport dotyczący kompetencji rodzicielskich lub odpowiedniości rodzicielskiej, którego celem jest ustalenie obecność lub brak jakichkolwiek problemów lub dysfunkcji ze strony ocenianego ojca lub matki, które mogą mieć wpływ na prawidłową opiekę i rozwój dziecka dla tych, którzy wykazują zainteresowanie uzyskaniem opieki, analizując również ich zdolność do wykonywania zdolności macierzyńskich lub ojcowskich. Również za pomocą tych testów podejmuje się próbę wykluczenia, czy osoba oceniana stara się pokazać biegłemu psychologowi zniekształcony obraz siebie, docenianie siebie, jeśli próbujesz symulować i ukrywać cechy osobowości, starając się dać pozytywny obraz siebie zamiast być szczerym i prawda. Innymi słowy, raporty adekwatności rodzicielskiej pokazują zdolności rodzicielskie ocenianego rodzica za pomocą testów empirycznych i ustalając na ich podstawie, czy jest dobrym ojcem, czy nie. Do jego realizacji konieczne jest, aby została wcześniej przeprowadzona dokładne i obszerne dochodzenie i ocena zaangażowanego rodzica i/lub nieletniego: Wywiady zarówno z rodzicem, jak i nieletnim (oba są oceniane). W razie potrzeby wywiady z dużą częścią środowiska rodzinnego. Zastosowanie empirycznych testów oceny psychologicznej. Przeprowadzenie wyczerpującej analizy wszystkich dostarczonych informacji. Po sporządzeniu ekspertyzy psychologicznej dostarczy ona kluczowych informacji, które pomogą sąd, aby podjąć najwygodniejszą decyzję, zawsze myśląc i traktując priorytetowo Nadrzędny Interes Mniejsze (ISM). Raport, o którym mowa, ujawni stan psychiczny rodzica i, w oparciu o to, jak daleko lub blisko tego, co uważa się za cechy i styl zachowania typowy dla dobrego rodzica, Opiekę nad dzieckiem otrzymasz lub nie otrzymasz, zarówno jako samotny rodzic, jak i jako wspólny rodzic. W raporcie tym obserwuje się, czy oceniany rodzic ma następujące mocne strony: Zarządzaj swoimi emocjami i rozwijaj umiejętności samoopieki. Umiejętność kierowania i kontrolowania nauki dzieci. Umiejętność ustalenia wytycznych dyscypliny w postaci norm i nawyków, aby przygotować swoje dzieci do życia w społeczeństwie. Wiedza zwiększająca zdolność dzieci do prawidłowego odżywiania, higieny i bezpieczeństwa. Opieka i ochrona dzieci przed wszelkimi zagrożeniami środowiskowymi. Komunikuj się skutecznie: okazuj asertywność, używaj humoru, empatii ... Inne oceniane aspekty to: Obecność psychopatologii uniemożliwiającej właściwą opiekę nad dziećmi. Stopień przystosowania do różnych dziedzin życia oraz przystosowania po separacji/rozwodzie. Styl rodzicielski lub umiejętności rodzicielskie osoby ocenianej. Innymi słowy, podczas przygotowywania i prezentacji raportu, istnienie lub brak dysfunkcje u rodzica i typ profilu, jaki ta osoba prezentuje jako opiekun. Analizowana jest również obecność lub brak pozytywnych czynników ochronnych w areszcie i areszcie., a sąd zostaje poinformowany o funkcjonalności jądra rodzinnego. Kiedy nie było możliwe sporządzenie opinii biegłego na temat stanu psychicznego rodzica, aby się zobaczyć Jeśli kwalifikujesz się do opieki nad swoim synem lub córką, inne sposoby są wykorzystywane do określenia, czy nadajesz się jako rodzic. Tutaj uwaga jest kładziona na poziom ich dochodów, godziny pracy zgodne z godzinami pracy dzieci, bliskość lub odległość od domu drugiego rodzica, dowody zainteresowania swoimi dziećmi (organizacja urodzin, obecność na zebraniach szkolnych, AMPA, wycieczki ...). Możesz być zainteresowany: „Psychologia prawna: punkt unii psychologii i prawa” Ocena psychologiczna dziecka: ocena psychologiczna małoletniego Jak już pisaliśmy, można również przeprowadzić ekspercką psychologiczną ocenę nieletnich zaangażowanych w sprawę o separację. Dokonując tej oceny, postępuj w następujący sposób: Jest zgłaszany na badaniu psychopatologicznym. Analizowane są wzorce osobowości nieletniego. Ocenia się ich adaptację przed i po rozpadzie rodziców. Oprócz realizacji tych punktów, o których właśnie wspomnieliśmy, to samo zostanie zrobione z każdym innym czynnikiem które można powiązać z celem zgłoszenia, w przypadku gdy widziany jest tylko małoletni, a nie protoplasta. Zadaniem biegłego psychologa stosowanego w sprawach opiekuńczych jest również możliwość zaproponowania sądowi szeregu zalecenia, które są uważane za interesujące lub niezbędne do poprawy adaptacji i samopoczucia emocjonalnego któregokolwiek z ekspertów. Zalecenia te mają, co do zasady, charakter terapeutyczny, zalecają pójście do psychologa specjalizującego się w zaburzeniu psychicznym, które zostało zaobserwowane u rodzica lub dziecka, jeśli istnieje jeden lub jakiś rodzaj terapii radzenia sobie z gniewem, jeśli występują problemy z kontrolą gniewu emocja. Powiązany artykuł: „Rozwód rodziców, jak wpływa na dzieci?” Szukasz fachowych usług psychologicznych? Jeśli jesteś zainteresowany skorzystaniem z usług eksperckich z zakresu psychologii, skontaktuj się z nami. Na Azor i Asociados Pracujemy w tym obszarze, a także w zakresie pomocy psychoterapeutycznej.
Przejął kontrolę nad Wielkopolską oraz nad dawnymi ziemiami Wiślan z Krakowem, z którego uczynił swoją główną siedzibę. Z nastaniem roku 1047 Kazimierz przyłączył do swego władztwa Mazowsze oraz prawdopodobnie Pomorze Gdańskie. Trzy lata później (1050 rok) do Polski przynależał już, dotychczas czeski, Śląsk. Artykuły Kazirodztwo w Polsce jest tematem tabu. Kazirodztwo między rodzeństwem lub rodzicami i dziećmi wywołuje zgorszenie i sprzeciw. W Polsce kazirodztwo jest zakazane prawem, jednak np. Belgii, czy Holandii dobrowolne kazirodztwo między dorosłymi osobami... Na sali sądowej w Zgierzu odbył się spór o spadek po Krzysztofie Krawczyku między wdową Ewą Krawczyk, a jedynym synem piosenkarza. Czy między stronami dojdzie do porozumienia? Czy Krzysztof Krawczyk Junior otrzyma część spadku? Spadek po Krzysztofie... Trudne chwile w wychowywaniu dzieci. Każdy rodzic przechodzi kilka trudnych chwil w swoim rodzicielstwie. Najczęściej zdarzają się one, kiedy dziecko jest małe. Niewyspanie i zmęczenie czasem doprowadza na skraj cierpliwości nawet najbardziej... Relacja ojca z dzieckiem. Dla jednych relacja z dzieckiem to ciągłe niespodzianki, dla innych to lekcja pokory. Dziecko jak nikt inny potrafi w prosty sposób pokazać, jak mało jeszcze tata wie na temat wychowania. Bliskość, jaką daje i czas, jaki... Zmiana tradycyjnego modelu ojcostwa. Dzisiejsze relacje pomiędzy tatą a dziećmi różnią się od tych, z którymi mieliśmy do czynienia kilkanaście lub kilkadziesiąt lat temu. Zmienił się nie tylko wzorzec ojca, ale i jego zaangażowanie w wychowywanie... Nowoczesny model ojcostwa. Współczesny tata znacznie różni się od dawnego stereotypu ojca, trzymającego twardą ręką całą rodzinę. Obecnie ojcowie wolą rozmawiać, wspierać i rozbudzać pasje dziecka. Taka zmiana jest skutkiem innego podejścia do... Autor książki "Tata w budowie". Ojcostwo to ciągłe uczenie się i doskonalenie. Taka nauka nigdy się nie kończy, nawet gdy dzieci są już dorosłe - nadal pozostają naszymi dziećmi. Gościem dzisiejszego odcinka jest bloger Tomasz Bułhak, autor książki... Pojęcie "dobra dziecka" doprecyzowuje Trybunał w wyroku z dnia 17 kwietnia 2007 r. w sprawie SK 20/05: zgodnie z powszechnie przyjętym poglądem najpełniejsza realizacja zasady dobra dziecka dokonywać się może poprzez zapewnienie do możliwości jego wychowania w rodzinie, przede wszystkim w rodzinie naturalnej, a więc poprzez pieczę

Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź 1 2014-06-19 10:05:38 Ostatnio edytowany przez pogubiona123 (2014-06-19 10:19:35) pogubiona123 Niewinne początki Nieaktywny Zarejestrowany: 2014-06-19 Posty: 3 Temat: trudna sytuacja miedzy ojcem a synemWitam. Weszłam na to forum bo ostatnio totalnie się pogubiłam. Mam problem z mężem, ale zacznę od początku. Wyszłam za mąż w wieku 19 lat. Mąż jest stary ode mnie o 7 lat. Wtedy byłam zakochana, to był pierwszy chłopak. Zaszłam w ciążę pobraliśmy się. Niby wszystko było dobrze. mieszkaliśmy u jego mamy i brata. Po dwóch latach kupiliśmy mieszkanie. Cały czas wszystko ok tyle tylko że mąż jakoś miał dziwne nastawienie do dziecka. Niby kochał syna ale coś było nie tak jakby nie dojrzał do roli ojca. Mały był w zasadzie spokojnym dzieckiem czasami jak to maluch miewał napady histerii jak mu na coś się nie pozwoliło i wtedy mąż potrafił strzelić małego w tyłek. Nie podobało mi się to. Rozmawialiśmy o tym on miał poczucie winy chwila była ok i potem znowu to samo. Kiedyś uderzył go w twarz tak że mały miał ślady. Zrobiłam mężowi awanturę powiedziałam żeby się wynosił. Obiecał że to się nie powtórzy i rzeczywiście było spokojnie ale relacje ojca i syna stały się nijakie. Zero kontaktu W międzyczasie urodziłam drugiego syna. Różnica między dziećmi 5 lat. Mąż był zakochany w maluchu. Po prostu wspaniały ojciec. Z młodszym nie było już takich problemów. Starszy syn zszedł całkiem na drugi plan. Od czasu do czasu zdarzały się awantury między nimi ale jakoś to łagodniało jednak relacje między nimi zrobiły się nijakie. Syn otwarcie mówił że nie kocha ojca, że najlepiej jakby go nie było. Po 5 latach pojawiło się kolejne dziecko - córka. Tatuś oszalał ze szczęścia. Obecnie sytuacja jest taka, że najstarszy(teraz 17 lat) w ogóle nie dogaduje się z ojcem. Ostatnio nawet młody coś zapyskował do ojca stając w mojej obronie bo mąż czepiał się mnie kazał mi się zamknąć a młody nie wytrzymał i powiedział do ojca : "Stul gębę" Ojciec tak go uderzył w twarz że krew lała mu się z nosa (wyglądało to strasznie) młody jak zobaczył że załał się krwią odwiną się i przywalił mężowi w oko. Szybko wtedy zabrałam go do jego pokoju. Syn powiedział że on już nie ma ojca i że jeszcze raz tak zrobi to zadzwoni na policje. Nie wiem co mam robić przez tą nieakceptację przez męża syna nasze relacje totalnie się popsuły. Zyjemy niby normalnie ale nie ma już uczuć. Po prostu żyjemy koło siebie. W ostatnim czasie psuja się też jego relacje z drugim synem (teraz 12 lat) W sumie od jakiś 2-3 lat coraz częściej mąż czepia się młodego. Jedynie co to nadal maz nie ma problemów z córką. Kocha ją i bardzo dobrze się nia zajmuje. Boje się tylko że będzie tak jak w przypadku chłopców jak zacznie dojrzewać i zaczną się kłopoty wieku dojrzewania to tez straci cierpliwość. (Chociaż nie ma co narzekać bo obaj synowie sa spokojnymi chłopakami, dobrze się uczą nie było nigdy z nimi problemów. ) Nie wiem co mam robić po tej ostatniej awanturze najchętniej rozstałabym się z mężem. Wkurza mnie że tak traktuje syna ale z drugiej strony córka tak bardzo go kocha. Ogólnie to mąż jest normalnym facetem. Pomaga trochę w domu, nie pije. Z drugiej strony mąż nie ma znajomych. Jak już to spotykamy się z moimi znajomymi. Nie ma kontaktu ze swoim ojcem. (ojciec odszedł gdy miał 7-8 lat i nienawidzi swojego ojca). Ma też problem z moim ojcem też go nienawidzi. Nie wiem co mam robić czy ciągnąc to dalej ze względu na córkę czy rozstać się. Okropnie żyje się z człowiekiem który nie znosi naszego wspólnego dziecka. 2 Odpowiedź przez zaklopotana123451 2014-06-19 12:04:34 zaklopotana123451 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2010-06-20 Posty: 876 Odp: trudna sytuacja miedzy ojcem a synem Najgorsze co możesz zrobić, to być z kimś ze względu na dzieci. Błagam nie rób tego, bo robisz sobie krzywdę, ale najbardziej właśnie swoim dzieciom. Twój mąż nie miał prawa podnieść ręki na dzieci, nie zdarzyło to się raz ale sama mówisz, że kilka razy. To się nie zmieni, tak będzie zawsze, a nawet może być jeszcze gorzej. Chyba nie chcesz, by w końcu doszło do jakiejś tragedii ?!Mówisz, że już nie ma uczuć, to sama sobie odpowiedziałaś, że nie chcesz z nim być i już go nie kochasz. Więc decyzja zależy tylko i wyłącznie od Ciebie, ale myślę, że sama wiesz co w tej sytuacji dla Ciebie i dla dzieci najlepsze. Twój mąż jest takim człowiekiem, że nie potrafi panować nad emocjami, nie umie się powstrzymać. Ma problemy ze sobą, ale to nie jest Wasza wina. Widać, że ma też problemy z agresją, nie potrafi rozmawiać, tylko idzie na łatwiznę i podnosi na kogoś że nie pije, pracuje w domu nie oznacza, że jest dobrym mężem i ojcem. Do bycia dobrym ojcem potrzeba czegoś więcej. Nie sądzisz?Proszę, wyciągnij z tego dobre wnioski. "Liczy się nie to, kim ktoś się urodził, ale kim wybrał, by być." 3 Odpowiedź przez pogubiona123 2014-06-19 12:25:02 pogubiona123 Niewinne początki Nieaktywny Zarejestrowany: 2014-06-19 Posty: 3 Odp: trudna sytuacja miedzy ojcem a synemWiem, że nie można być tylko ze względu na dzieci, ale to wszystko takie trudne. Gdyby nie najmłodsza córka wiem, że nie bylibyśmy już razem. W sumie to ciągnie się to wszystko, ponieważ szkoda mi malej. Ona bardzo kocha tatę. Nie wiem jak miałabym wytłumaczyć jej że nie będziemy mieszkać razem z tatą. Ona jest bardzo wrażliwa boje się , że mogę ją skrzywdzić tym a jednocześnie wiem że krzywdzę najstarszego syna bo nadal tkwimy w tym "poukładanym domu". Nikt nie wie o naszych problemach. Nie lubię się skarżyć ani źle mówić o mężu ale zaczyna brakować mi sił jak widzę że pod jednym dachem miesza syn z ojcem, którzy się nienawidzą. Strasznie to wszystko trudne. 4 Odpowiedź przez luc 2014-06-19 12:33:58 luc Mistrzyni Gry Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-07-05 Posty: 21,121 Odp: trudna sytuacja miedzy ojcem a synem pogubiona123 napisał/a:widzę że pod jednym dachem miesza syn z ojcem, którzy się nienawidzą. Strasznie to wszystko masz bardzo trudną sytuację. Szkoda, że nie zareagowałaś wcześniej, gdy konflikt z synem się dopiero zaczynał. Ale mleko się już wylało. Czasu nie cofniesz. Nie wiem co Ci doradzić. Albo samodzielnie podejmiesz decyzję, albo poradź się specjalisty. Coś jednak powinnaś z tym zrobić. Jedno wiem - nie pozwoliłabym aby ktokolwiek krzywdził moje dzieci (fizycznie i psychicznie). Zważ też, że jego stosunek do drugiego syna też jest coraz będą miały kiedyś do Ciebie żal (może nawet więcej niż żal) jeżeli nic z tym nie zrobisz. 5 Odpowiedź przez zaklopotana123451 2014-06-19 12:44:03 Ostatnio edytowany przez zaklopotana123451 (2014-06-19 12:44:55) zaklopotana123451 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2010-06-20 Posty: 876 Odp: trudna sytuacja miedzy ojcem a synem Nie usprawiedliwiaj się córką. Uważasz, że jeśli się rozstaniecie to córka przestanie kochać ojca? Przecież dalej będzie jej ojcem. Wiadomo, że będzie to dla wszystkich trudne, ale tylko na początku, później wszyscy się przyzwyczają do zmiany i córka również. Chcesz się męczyć jeszcze wiele lat z tym mężczyzną, Twoja sprawa. Chcesz, by dzieci po jakimś czasie gdy już dorosną, mieli pretensje do Ciebie i do ojca, że się nie rozstaliście wcześniej też Twoja że to trudna sytuacja, ale wiele jest na świecie trudnych sytuacji, z którymi trzeba coś robiąc nic to najgorsze co można jak uważasz, ale zastanów się 100 razy nad tą Ci tylko, że córka zrozumie. Może nie od razu ale Ty musisz się odważyć na cokolwiek. Bo To głównie od Ciebie zależy wszystko. Przede wszystkim Twoje szczęście i Twoich dzieci. A to chyba najważniejsze w życiu ?! "Liczy się nie to, kim ktoś się urodził, ale kim wybrał, by być." 6 Odpowiedź przez pogubiona123 2014-06-19 12:57:11 pogubiona123 Niewinne początki Nieaktywny Zarejestrowany: 2014-06-19 Posty: 3 Odp: trudna sytuacja miedzy ojcem a synemWiem, że jak nic z tym nie zrobię to będzie co raz gorzej. Musze nad tym wszystkim spokojnie pomyśleć, porozmawiać może z jakimś psychologiem. Rozmowa z mężem jest już bez sensu setki razy rozmawialiśmy i mówił że postara się poprawić relacje z synem ale tych relacji nie są w stanie sami naprawić. On nawet jak ja mu coś mówię o najstarszym to on aż napina mięśnie robi to bezwiednie nie wie że ma taką postawę. Tak samo reaguje gdy mówię coś o moim ojcu od razu napięcie mięśni. Wiem że muszę cos zrobić. 7 Odpowiedź przez zaklopotana123451 2014-06-19 13:18:39 zaklopotana123451 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2010-06-20 Posty: 876 Odp: trudna sytuacja miedzy ojcem a synem Jeśli wiesz to po prostu to zrób. Nie ma innej powodzenia "Liczy się nie to, kim ktoś się urodził, ale kim wybrał, by być." 8 Odpowiedź przez beliza 2014-06-20 22:19:17 beliza Zaglądam tu coraz częściej Nieaktywny Zarejestrowany: 2014-06-19 Posty: 18 Odp: trudna sytuacja miedzy ojcem a synemWitam! Mówisz , że jest facetem w porządku, a zaciska mięśnie na myśl o innych facetach. Moim zdaniem mąż musiał mieć traumę w dzieciństwie ,że tak reaguje. Na pewno wiele przeszedł ze swoim ojcem i są to rany nie zagojone. Jak piszesz on nie zdaje sobie sprawy z tego, ale podejrzewam ,że jakby to sobie uświadomił chciałby być w zrozumieniu ze swoimi dziećmi bo on tego zrozumienia nie otrzymał. Jak było to on sam wie. Może postaw mu ultimatum zanim się rozstaniecie. Na pewno rozmowa z psychologiem pomogłaby ten temat rozluźnić. On sam ma swój problem do rozstrzygnięcia najpierw a później dopiero z wizytę u psychologa to Pani musi podjąć aby wiedzieć jak rozmawiać z mężem Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź

Dzieci natomiast zobowiązane są do trzymania się obowiązujących zasad. Syna i ojca łączą napięte stosunki. W rodzinie brakuje natomiast pełnej komunikacji i jej członkowie nie są w stanie okazywać sobie uczuć. Kafka podkreśla w swej twórczości konflikt ojca z synem, który w każdym z omawianych tekstów odgrywa znaczącą rolę. Ruszaj z nami na PRÓBĘ EZAWA! To będzie czas budowania relacji z synami, braterstwa i odkrywania Pana Boga w naszych relacjach i świecie wokół nas! Wypad survivalowy to doskonała przestrzeń do budowania i pogłębiania relacji ojca z synem w ramach przeżycia wspólnej przygody z zastosowaniem elementów survivalu jako formy aktywności .
  • h71141f3yg.pages.dev/907
  • h71141f3yg.pages.dev/411
  • h71141f3yg.pages.dev/635
  • h71141f3yg.pages.dev/982
  • h71141f3yg.pages.dev/685
  • h71141f3yg.pages.dev/631
  • h71141f3yg.pages.dev/893
  • h71141f3yg.pages.dev/116
  • h71141f3yg.pages.dev/687
  • h71141f3yg.pages.dev/328
  • h71141f3yg.pages.dev/308
  • h71141f3yg.pages.dev/619
  • h71141f3yg.pages.dev/424
  • h71141f3yg.pages.dev/401
  • h71141f3yg.pages.dev/323
  • konflikt ojca z synem psychologia